รามเกียรติ์

โปรดลองอีกครั้งในภายหลังบทที่ ๒ รามเกียรติ์ ตอนศึกไมยราพ บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

โอ้ว่าสมเด็จพระเชษฐา เราจากพาราเขตขัณฑ์

ได้ยากลำบากด้วยกัน ที่ในอารัญกันดาร

ทศพักตร์มันลักพี่นางไป ไว้ในลงการาชฐาน

แต่พี่น้องสองคนทรมาน ตามมาจะผลาญอสุรี

จนได้โยธาพลากร วานรทั้งสองบูรีศรี

ยกข้ามมหาชลธี จะต่อตีแก้แค้นแทนมัน

ยังมิทันจะได้รณรงค์ ปราบพงศ์ราพณ์ร้ายโมหันธ์

ควรฤาพวกพาลชาญฉกรรจ์ มาลอบลักทรงธรรพ์พาไป

ป่านนี้พระจอมมงกุฎเกศ จะแสนสุขแสนเทวษเป็นไฉน

มันจะทำลำบากตรากไว้ ฤาจะฆ่าฟันให้บรรลัยลาญ

แม้นพระหริรักษ์จักรแก้ว ล่วงแล้วสุดสิ้นสังขาร

น้องจะอยู่ไปไยให้ทรมาน จะวายปราณตามเสด็จไปเมืองฟ้า

ให้พ้นอัปยศอดสู แก่หมู่ไตรโลกถ้วนหน้า

ร่ำพลางแสนโศกโศกา ดั่งว่าจะสิ้นสมประดี

บทที่ ๓ รามเกียรติ์ ตอนศึกอินทรชิต บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

บุษเอยบุษบกแก้ว สีแววแสงวับฉายฉาน

ห้ายอดเห็นเยี่ยมเทียมวิมาน แก้วประพาฬกาบเพชรสลับกัน

ชั้นเหมช่อห้อยล้วนพลอยบุษย์ บัลลังก์ครุฑลายเครือกระหนกคั่น

ภาพรายพื้นรูปเทวัญ คนธรรพ์คั่นเทพกินนร

เลื่อนเมฆลอยมาในอากาศ อำไพโอภาสประภัสสร

ไขแสงแข่งสีศศิธร อัมพรเอี่ยมพื้นโพยมพราย

ดั่งพระจันทร์เดินจรส่องดวง แลเฉิดลอยช่วงจำรัสฉาย

ดาวกลาดดาษเกลื่อนเรียงราย เร็วคล้ายรีบเคลื่อนเลื่อนลอย

---