ลักษณอาญาจีนสมัยเก่า/รูปที่ 8
ขื่อของไทยมีเปนรูปขอนไม้ เจาะช่องกลางสำหรับใส่เท้าเข้าไป แล้วใส่สลักตอกขวางช่องมิให้เท้าออกได้ หรือว่าถ้าสลักชิดเนื้อ ก็ทำให้เจ็บ
ยังมีขื่อราวอิกชนิดหนึ่งเปนไม้ยาวเกลี้ยง ๒ ท่อนซ้อนกัน มีรูกลมอยู่หว่างท่อนไม้ทั้ง ๒ เรียงกันหลายรู เมื่อยกท่อนไม้ข้างบนนี้ ก็ใส่ขาคนได้ เมื่อหันท่อนไม้บนลงไว้ ใส่กุญแจเสีย ก็ติดขา คนเดียวหรือหลายคนก็ใส่ได้ เมื่อสัก ๒๐ ปีมาแล้ว มีใช้กันในกรุงเทพฯ ตามโรงพักทั้งหลาย ประเทศสะเปน ประเทศอิตาลี แลประเทศหรือตำบลซึ่งถือศาสนาโรมันคตลิกทั้งหลายในยุโรป ก็เคยใช้ขื่อกันมาทั้งสิ้น
ในรูปนี้แสดงว่า ขื่อจีนมีเปนแผ่นกระดานสำหรับคนโทษนอนคว่ำ แลมีขื่อติดมือเหยียดนั้นด้วย ส่วนขื่อที่เท้านั้นมีไม้ตั้งอยู่ ๓ แผ่น แผ่นกลางตั้งติดประจำอยู่แน่น แผ่นข้าง ๒ อันปลดเลื่อนได้ บากไว้เปนปากรับเข้ากับท่อนไม้ที่รองน่าแข้ง เมื่อใส่ขานักโทษเข้าหว่างนี้แล้ว ผู้คุม ๒ คนเอาเชือกรัดข้างบน อิกคนหนึ่งตอกสลักตรงช่อง เปลี่ยนตอกช่องซ้ายขวาทีละหน ทำให้ข้างบนถ่างออก แต่ข้างล่างบีบรัดเท้าแน่นเข้า ทำให้เจ็บเท้าเปนอันมาก ผู้ที่ใจแขงไม่รับเปนสัตย์หรือว่าทานไปโดยไม่มีผิดนั้น ขื่อรัดจนกระดูกข้อเท้าเหลวแหลกไปก็มี