ไม่ได้ จะเอาไปขายไม่ได้ แต่สำนวนหนังสือนั้น ถึงเคลื่อนที่ได้ ก็เอาไม่ได้ เว้นไว้แต่ว่าด้วยเรื่องที่ได้รบกัน
แลหนังสือก็ดี สิ่งของก็ดี ซึ่งอยู่ในมิวเซียมอันเปนเครื่องประดับเมือง จะเปนรูปก็ดี ตุกกระตาก็ดี เอาไม่ได้ มีตัวอย่างว่า เมื่อปี ๑๘๑๕ เมื่อฝรั่งเศสแพ้ทัพ เขาบังคับให้คืนของนี้ให้หมดซึ่งตัวได้ไว้แต่ก่อน
(๒)ทรัพย์ของราษฎรนั้น จะริบเอาไม่ได้ แต่ข้าศึกมีอำนาจที่จะเกณฑ์เสบียงสัตว์พาหนะแลช่วยถางถนนได้ ข้าศึกมีอำนาจที่จะตีราคาได้ แลให้ใบเสร็จไว้เพื่อที่จะไม่ให้ไปเกณฑ์เอาอิกฤๅเพื่อที่จะได้ไปขึ้นเงินเอาแก่ผู้แพ้ศึก
(๓)ข้าศึกไม่มีอำนาจที่จะทำร้ายแก่ทรัพย์สมบัติ เว้นไว้แต่จำเปนในการศึกนั้นแท้ แต่ที่กล่าวมานี้เปนแต่ว่าด้วยเรื่องทรัพย์สมบัติบนที่ดิน
เมื่อปี ๑๘๘๒ แอดมิราลโอบเขียนหนังสือว่า เมื่อรบกันแล้ว ควรจะต้องส่งเรือรบไปบอมบาด (คือ ยิงระดม) เมืองชายทะเล ข้อนี้เถึยงกันมาก เพราะเหตุว่า จะทำร้ายแก่ทรัพย์สมบัติของราษฎรเปล่า ๆ แต่เมื่อมีศึกขึ้นจริงแล้ว คงทำเปนแน่
ทรัพย์สมบัติของราษฎรซึ่งอยู่ในทเล คือ เรือแลสินค้า ต่างคนต่างริบเอาได้
ทรัพย์สมบัติของคนในบังคับของนิวแตลซึ่งอยู่ในเมืองสัตรู เมื่อมีการจำเปนในการสงครามแล้ว เขาเอามาใช้ได้ อำนาจอันชอบธรรมนี้เรียกว่า แองการี
