รวม ฯลฯ ๕๐๐๐ พรรษา เมื่อถึงวันพุฒ เดือนเจด แรม ๑๕ ค่ำ ซึ่งเปนอธิกวารนั้น เพิ่มบทอธิกวารภูตายะน่าดิถีว่า อิมัสมิง ปัจจุปันกาเลนุสิกสังวัจฉเรคิมหอุตุมหิเชฐมาเสกาฬปักเขอธิกวารภูตายะปัณณริสยาติถียังวุฒวาเรอนาคเตกาเลอธิกวาระวเสนาปัณณรสะทิวสุตร ฯลฯ ภวิสสันติ
ศิริศุภมัสดุ ฯลฯ จะกล่าวกาลปัจจุบันวันหนึ่งบัดนี้ปีชวด อัฐศก คีมหฤดู เดือนเจด แรม ๑๕ ค่ำ อธิกวาร วันนี้วันพุฒ เปนปัจจุบันวาร ยังพระพุทธสาสน ฯลฯ ครบ ๕๐๐๐ พรรษา เมื่อถึงวันสุกร เดือนแปด แรมค่ำหนึ่ง ยกบทอธิกวารวเสนออกเสีย
ให้ท่านผู้จะบอกพระพุทธศักราชมาตแบบนี้ในปีซึ่งมีอธิกวารต่อไปจงทุกปีซึ่งมีอธิกวารนั้นเทอญ
ให้พระราชาคะณะผู้ใหญ่ผู้น้อยแจกหมายประกาศนี้ไปให้ทั่วในกรุงแลหัวเมืองเอกโทตรีจัตวาปากไต้ฝ่ายเหนือทั่วพระราชอาณาเฃตร ผู้ซึ่งจะสำแดงพุทธศักราชเมื่อใดแล้ว ให้สำแดงให้เหมือนกัน จะได้เปนที่เคารบนับถือในพระพุทธสาศนาว่า พระสงฆ์รู้แท้รู้จริงเหมือนกันหมด จะไม่เปนที่ติเตียนว่า เลอะเทอะ รู้มากรู้น้อยกว่ากัน ถ้าแลกกำหนดบอกถูกตามแบบนี้ทุก ๆ รูปแล้ว ก็จะเปนที่รุ่งเรืองพระพุทธสาศนาแลเปนที่เฉลิมพระเกียรติยศอย่างหนึ่งได้ ๚ะ
ประกาศมาณวันจันทร์ เดือน ๔ แรม ๑๔ ค่ำ ปีรกา เบญจศก ศักราช ๑๒๓๕
