หน้า:กม ร ๕ (๑) - ๒๔๓๖.pdf/137

เล่ม ๑

125

ลักษณภาษีเรือ

โรงทำน้ำมันขาย ให้เรียกภาษีห้องละบาท โรงเ⟨ลี้⟩ยงสุกรขายสุกรตั้งแต่ ๑๐ ตัวขึ้นไป โรงเลี้ยงเปดเลี้ยงไก่ตั้ง ๕๐ ตัวขึ้นไป ให้เรียกภาษีโรงเลี้ยงเปนที่ไว้สินค้าหลังละบาท ถ้าสุกรต่ำกว่า ๑๐ ตัว เปดไก่ต่ำกว่า ๕๐ ตัวลงมา แลเปนที่กลางแจ้งไม่ได้เลี้ยงในโรง ไม่ต้องเสียภาษี ถ้าราษฎรมีตึกเรือนโรงแลทำเพิงเฉลียงน่าตึกข้างตึกเรือนโรงห้องหนึ่งสองห้องสามห้องก็ดี บันทุกสินค้าไว้แต่ที่เพิงเฉลียงแห่งเดียว แต่ในตึกในโรงในเรือนไม่มีสินค้า ให้เรียกภาษีเพิงเฉลียงเปนที่ไว้สินค้าอย่างเดิยวห้องละสองสลึง ถ้าไว้สินค้าที่ตึกที่เรือนที่โรงก็ดี แลเพิงเฉลียงก็ไว้สินค้าต่าง ๆ หลังใดหลังหนึ่ง ให้เรียกภาษีหลังนั้นทั้งเพิงเฉลียงเปนที่ไว้สินค้าด้วย รวมกันห้องละสามบาท สองห้องหกบาท สามห้องเก้าบาท แลราษฎรผู้เดียวบันทุกสินค้าใว้ที่เรือนโรงร้านตึกแพหลายหลัง ห้องใดเปนที่ไว้สินค้า ก็ให้เรียกภาษีห้องนั้นทุกหลังตามมากแลน้อย ถ้าเจ้าของสาบาลได้ว่า สินค้าราคาไม่ถึงตำลึง แลห้องเปล่าไม่มีสินค้า ไม่ต้องเสียภาษี พิกัดในท้องตรากำหนดให้เรียกภาษีดังกล่าวมานี้ ถ้าเจ้าของผู้ได้ค่าเช่าแลผู้เช่าเรือนโรงร้านตึกแพนั้น ๆ ปิดบังค่าเช่าไว้ ไม่บอกโดยตรง เจ้าภาษีแลพวกเจ้าภาษีจับได้ ชำระได้ความจริง ก็ให้