หน้า:กม ร ๕ (๑) - ๒๔๓๖.pdf/138

126

เล่ม ๑

ลักษณภาษีเรือ

ปรับไหมแก่ผู้บังภาษีสามต่อตามราคาเช่ามากแลน้อย แลเงินสินบนเท่าใดก็ให้เอาแก่ผู้บังคับให้แก่ผู้รับสินบน ให้เจ้าภาษีบลจับผู้คับค่าเช่าเปนเงินสิบตำลึงลงมา แลให้เจ้าภาษิเรียกภาษีแต่ราษฎรตามพิกัดประกาศ ถ้าเจ้าภาษีคิดยักย้ายเรียกภาษาเหลือ ๆ ⟨เกิน⟩ ๆ ก็ให้ราษฎรผู้ที่มีเรือเรือนโรงร้านตึกแพทั้งปวงพิเคราะดูในพิกัดหมายประกาศนี้ให้ถ้วนถี่ จะใด้เสียภาษีตามพิกัดกำหนดในท้องตรา ถ้าเจ้าภาษีเรียกเหลือเกินขึ้นไป อย่าให้ราษฎรยอมเสียภาษี ให้ร้องทุกข์เอาเถิด ให้ผู้สำเร็จราชการเมืองกรมการมีใจเมตตากรุณาแก่ราษฎร รับหมายประกาศแจกไปให้รู้ทั่วกัน อย่าได้เปนใจด้วยเจ้าภาษียอมให้เจ้าภาษีเกบภาษิให้เหลือ ๆ เกิน ๆ ในพิกัดท้องตราแลหมายประกาศนี้ ถ้าผู้สำเร็จราชการเมืองกรมการขมเหงราษฎรให้เสียภาษีเกินพิกัต ได้ความจริงจะให้มีโทษด้วย ฝ่ายเจ้าภาษีเล่าจงมีความเมดตากรุณาแก่ราษฎร ภาษก็จะมีประโยชน์กำไร ก็เพราะราษฎรทำมาหากิน อย่าให้เรียกเหลือเกินผิดจากพิกัดท้องตราแลหมายประกาศนี้ให้ราษฎรได้ความเดือดร้อนสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ ฝ่ายราษฎรทั้งปวงเล่า จงยอมเสียภาษีให้เจ้าภาษิตามพิกัดแลหมายประกาศนี้แต่โดยดี อย่าให้ล่วงปีไปได้ ถ้าสงไสยข้อใด ก็ให้ถามผู้รักษาเมืองกรมการให้ทราบ