ตัวไปด้วย ถ้าเปนแต่คำซัก ฤๅคำรางวัด ฤๅคำผู้ใหญ่บ้าน ฤๅจับตามรับสั่งกองชำระ ก็ให้ส่งแต่คำแจ้งการไป ไม่ต้องส่งต้นซัดแลผู้ต้องการ[1] ก่อนก็ได้ แลห้ามขาดมิให้ข้าหลวงกองจับแลผู้รักษาการเมืองกรมการนายบ้านเรียกเอาสินทรัพย์ของผู้เปนโจทย์ฤๅผู้ต้องจับเปนค่าอันใดสิ่งใดเลยเปนอันขาด แม้ว่าผู้เจ้าทรัพย์จะเต็มใจให้เองก็รับมิได้ เว้นไว้แต่ของกลางฤๅสิ่งของที่แม่กองจับ ฤๅกองชำระจะมีคำสั่งประทับตราในน่าที่บังคับให้ยึดจับไว้เปนกลาง จึ่งจะยึดจับได้ แลบันดาของที่ต้องจับดังนี้ต้องมีรูปพรรณแลบาญชีมอบให้ผู้รักษาเมืองกรมการ ๑ นายบ้าน ๑ นายกองจับ ๑ ยึดไว้เปนพยานกัน ตัวของกลางต้องส่งไปพร้อมกับตัวผู้ต้องจับ ของนอกนั้นต้องมอบให้กรมการฤๅนายบ้านเปนผู้พิทักรักษาไว้ ข้าหลวงกองจับจะหยิบยืมฤๅรักษาไว้ใช้สอยเองมิได้
อนึ่ง ข้าหลวงกองจับ ๆ เอาผู้ใดมาเอง ฤๅกรมการนายบ้านจับสั่งมาก็ได้ แม้ผู้ต้องจับนั้นจะไม่มีโทษอันใด ฤๅจับไว้ผิดไปแต่ครู่หนึ่งยามเดียวก็ดี ข้าหลวงกองจับต้องลงสารบบบาญชีรายจับทั่วทุกคน ถ้าได้ความว่าจับผิดตัวไป ฤๅผู้ต้องจับมิได้มีโทษที่ควรจะต้องจับแลจำไว้ดังนี้ ก็ให้กองจับปล่อยตัวไปโดยเร็ว แต่ต้องให้มีผู้รับฤๅมอบหมายแก่
- ↑ ฉบับที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ว่า “ผู้แจ้งการ” (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
