หน้า:กม ร ๕ (๔) - ๒๔๓๗.pdf/18

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
1232
เล่ม ๔
ลักษณจับและชำระผู้ร้ายหัวเมือง

เอาใจใส่รักษาโดยความกรุณาปราณี อย่าให้ได้ความลำบากเกินกว่าจำเปนด้วยขัดขวางเครื่องนุ่มห่มกินนอนแลรักษาความจำเปนของมทุษย์ทั้งปวงเปนต้นนั้น ถ้าแลมีอันเปนเจ็บไข้ได้ทุกข์ ก็ให้ได้ผ่อนผันกันแก้ด้วยยาแลอาการตามควรแก่กำลังจะสมเคราะห์แก่กันได้ ถ้าแลต้องตายลงด้วยความแตกหักฤๅโรคที่เปนประจุบันแปรกประหลาด ก็ให้นายผู้คุมบอกกล่าวแก่กรมการนายบ้านที่อยู่ใกล้มาช่วยกันชันนสูตรสืบตรวจเปนพยานการบริสุรธิ์แก่กันให้ปรากฎตามความจริงว่า เปนการที่ต้องตายโดยธรรมดา ฤๅเปนด้วยความพลั้งพลาด อย่าได้เปนช่องแก่การอาฆาฏ ฤๅเพื่อกีดกันแก่การพิจารณา ฤๅการดุร้ายอยาบช้าของผู้บังคับ ฤๅความหมิ่นประมาทของผู้คุม ผู้ใช้ให้เปนที่เรื่องฦๅหวั่นหวาดแก่คนทั้งหลายโดยการอันใช่เหตุใด้สักเรื่องสักราย กว่าจำด้ส่งไปพ้นความอารักษแห่งตนนั้น ๆ ถ้าแลได้รับคำสั่งของแม่กองจับฤๅกองชำระให้ปล่อย ให้ส่ง ฤๅให้แยก ให้ทำประการใดแต่นักโทษผู้ใด ก็ให้กระทำตามจงถ้วนถี่ อย่าให้เปนการหมิ่นประมาทแลชักช้าล่วงอำนาจได้แต่สักสิ่งสักอันเปนอันขาด

อีกส่วนหนึ่ง คือ กองพิจารณาตัดสินนั้นมีน่าที่พนักงานที่จะต้องรีบเร่งพิจารณาหาความสัตย์จริงในคำหาข้อสงไสย