เสียไม่ได้
อนึ่ง การที่จะจับชำระตัดสินความรายใด เมื่อใด ที่ใด กองชำระต้องบอกสั่งและปฤกษากับกองจับแลกรมการสำหรับเมืองให้พร้อมกันจัดการตระเตรียมให้พร้อมไว้ แลการที่จะตัดสินโทษต้องทำให้เปนพอก[1] เปนหมู่เปนคราว ๆ ไป อย่าให้สับสนก้าวก่ายแยกย้ายชำระตัดสินแต่เฉพาะตัวคนตามชอบใจ จะเลือกทำให้เสียทางเสียกระบวนแลขาดความจริงไป ถ้าแลการพิจารณาปรากฎแล้วว่า ผู้ใดไม่มิความผิด ก็ให้แต่ผู้ชำระทำคำสั่งให้มีประกันไว้คอยคำตัดสินพร้อมกับคำตัดสินรายใหญ่ อย่าให้เลือกคัดตัดสินปล่อยแต่ตามชอบใจตนเปนอันขาดทีเดียว
อนึ่ง บันดานักโทษที่ต้องจำอยู่ในรหว่างพิจารณา กองชำระจะมอบไว้แก่กองจับฤๅกรรมการให้คุมขังรักษา ฤๅเรียกถอนมาให้มีผู้อื่นควบคุมแยกย้ายฤๅรวมกัน เพื่ออุบายในการพิจารณาอย่างใดก็ได้ แต่ถ้าเปนคนที่ต้องจับจำมาแต่ก่อน ผู้ชำระจะให้มีประกันออกจากเรือนจำ ต้องมีคำบังคับเปนถ้อยคำแจ้งเหตุการที่จำเปนเหนควรกระทำนั้นให้ปรากฎ แลให้กองจับรู้เหตุการนั้นด้วย ถ้ากองจับไม่เหนชอบด้วยเหตุใด ก็ให้มีโอกาสที่จะชี้แจงแจ้งความแก่ผู้ชำระได้ ถ้าผู้ชำระไม่เหนชอบในถ้อยคำขัดขวางนั้น ก็ให้
- ↑ ฉบับที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ว่า “พวก” (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
