ครั้งที่ ๑
มีพระบรมราชโองการมารพระบัณฑูรสุรสิงหนาทดำรัสเหนือเกล้าฯ ให้ประกาศแก่อธิบดีกรมศาลต่าง ๆ ให้ทราบทั่วกันว่า ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติเรื่องเงีนพิไนยหลวงไว้แต่วันที่ ๒๐ เดือนพฤศจิกายน รัตนโกสินทรศก ๑๐๙ นั้น บัดนี้ ทรงพระราชดำริหว่า บาญชีเงินพิไนยหลวงที่กรมศาลต่าง ๆ ทำยื่นต่อเจ้าพนักงานกรมสร่วย กระทรวงพระคลังมหาสมบัติ นั้น ยังไม่มีสิ่งใดซึงจะเปนบาญชีคู่สอบของเจ้าพนักงานกรมสร่วย ถ้าความรายใดที่ได้นำขึ้นเสนอต่อลูกขุน ๆ ส่งให้ผู้ปรับ ๆ ความรายนั้นก็สอบกับบาญชีผู้ปรับที่ยื่นต่อเจ้าพนักงานกรมสร่วยบ้าง ถ้าเปนความที่อธิบดีกรมตัดสิน กรมสร่วยไม่อาจที่จะล่วงรู้ได้ ยื่นบาญชีอย่างไร ต้องรับเงินไปอย่างนั้น ถึงมาทว่าเจ้าพนักงานกรมใดมีความสุจริตภักดีต่อราชการ งบบาญชียื่นแต่โดยตรง ไม่คิดจะบังเงินหลวงไว้เปนอาณาประโยชน์ก็ดี ฤๅผู้ที่คิดจะฉ้อบังเงินหลวงไว้เปนอาณาประโยชน เปนต้นว่า เงินพิไนยหลวงมากหลายราย งบบาญชียื่นแต่น้อยราย ดังนี้ก็ดี ไม่มีสิ่งใดซึงจะเปนพยานเชิดชูความดีของผู้สุจริตแลเปนเขตรป้องกันความ
