ลงกำแหงแก่งใดเขียนชื่อไว้ในสารกรมธรรม์เปนสำคัญ จึงเปนสิทธิ์ได้แก่เจ้าเงิน ถ้าตัวเบี้ยมิรู้เห็นไม่ได้ลงกำแหงแก่งใดหรือไม่ได้เขียนชื่อด้วยลายมือเองเปนสำคัญ อย่าให้นับว่าเปนทาษ
มาตรา๑๓ถ้าผู้มีทรัพย์รับช่วยไถ่คนซึ่งเกิดภายหลังวันที่ ๑๖ ธันวาคม รัตนโกสินทรศก ๑๑๖ นั้นมาเปนทาษ มิได้เปนสิทธิ์แก่เจ้าสินโดยพระราชบัญญัติ ถึงกรมธรรม์มีศุภมาศวันคืน ชื่อตัวเบี้ย จำนวนเงิน ประการใด ตัวเบี้ยจะไปจากเจ้าเบี้ยนายเงินได้ตามลำพังใจ เจ้าเบี้ยนายเงินจะตามกุมเกาะมาว่ากล่าวไม่ได้ เงินค่าตัวเปนพับแก่เจ้าเบี้ยนายเงินโดยโทษล่วงพระราชกฤษฎีกา
มาตรา๑๔บรรดาพระราชกำหนดกฎหมายเก่าทั้งปวงว่าด้วยเรื่องทาษซึ่งไม่ขัดด้วยพระราชบัญญัตินี้ใช้อยู่เท่าใด ก็ให้นำมาใช้พร้อมกันวันที่ได้ใช้พระราชบัญญัตินี้ทั้งนั้น
มาตรา๑๕ให้เสนาบดีกระทรวงมหาดไทยออกข้อบังคับแลแบบแผนสำหรับใช้ในการทำสารกรมธรรม์ทาษแลทำบาญชีทาษตามพระราชบัญญัตินี้ ถ้าได้ออกข้อบังคับแลแบบแผนอย่างใด เมื่อได้ประกาศโฆษณาการให้มหาชนทราบทั่วกันในหนังสือพิมพ์ราชกิจจานุเบกษาแล้ว ให้ถือแลใช้เปนส่วนของพระราชบัญญัตินี้
มาตรา๑๖ให้เสนาบดีกระทรวงมหาดไทยเปนเจ้าน่าที่จัดการรักษาให้เปนไปตามพระราชบัญญัตินี้จงทุกประการ
ประกาศมาณวันที่ ๒๑ มิถุนายน รัตนโกสินทรศก ๑๑๙ ฤๅเปนวันที่ ๑๑๕๔๕ ในรัชกาลปัตยุบันนี้
