เจ้าพระยาธรรมาธิกรณาธิบดี เสนาบดีกระทรวงวัง รับพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ประกาศให้ทราบทั่วกันว่า จำเดิมแต่ได้พระราชทานพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยคำนำนามสัตรีมาแล้วนั้น ก็ปรากฎว่า เปนหลักฐานแน่นอนดีขึ้นกว่าเมื่อยังไม่มีพระราชกฤษฎีกากำหนด จึงได้ทรงพระราชปรารภถึงคำนำนามเด็กว่า ที่ใช้กันอยู่ในเวลานี้ต่าง ๆ นา ๆ ทั้งไม่มีหลักเกณฑ์อันใดที่จะแสดงให้ผู้ที่ได้ยินได้ฟังทราบได้ว่า มีอายุเพียงใด กำเนิดในตระกูลขุนนางชั้นสัญญาบัตร์ หรือเปนบุตร์สามัญชน เพื่อให้ประจักษ์ความเหล่านี้ และเพื่อป้องกันความเข้าใจผิดในเหตุทั้งปวง จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชกฤษฎีกาไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ๑คำว่า "เด็ก" ในที่นี้ ให้พึงเปนที่เข้าใจว่า ผู้ที่มีอายุแต่ ๑๕ ปีลงมา คำว่า "บุตร์" ให้พึงเปนที่เข้าใจว่า ผู้ที่สืบสายโลหิตทางตระกูลบิดา ไม่เกี่ยวแก่บุตร์บุญธรรม หรือบุตร์ติดมารดา ซึ่งตระกูลของบิดาเดิมไม่ใช่ข้าราชการชั้นสัญญาบัตร์
