ความวิปโยคแสนสาหัส เนื่องจากมรณกรรมของบุตรเป็นครั้งแรก แม้พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระมหากรุณาพระราชทานพระบรมราชานุเคราะห์ในการศพโดยตลอด และเสด็จพระราชดำเนินไปพระราชทานเพลิงศพ ทั้งยังได้ทรงเขียนไว้ในหนังสือซึ่งโปรดเกล้าฯ ให้พิมพ์แจกในงานศพว่า “ตลอดเวลาที่นายจ่ายวดได้รับใช้ข้าพเจ้าอยู่นั้น ได้ทำให้เป็นที่พอใจแก่ข้าพเจ้าเป็นอันมาก เพราะนอกจากรับใช้ในฐานอุปัฏฐาก ยังได้เป็นเลขานุการคนสนิทอีกด้วย.........” ข้าพเจ้ารู้สึกสงสารพระยาจักรปาณีและคุณหญิงจักรปาณียิ่งนัก” ดังนี้แล้ว ท่านผู้หญิงก็ยังไม่สามารถหักห้ามความวิปโยคอันสาหัสนั้นลงได้ ญาติมิตรพากันสังเกตว่าท่านผู้หญิงมีความเศร้าโศกทรุดโทรมและแก่ลงเป็นอันมาก ภายหลังมรณกรรมของบุตรผู้นี้
ใน พ.ศ. ๒๔๖๒ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชนิยมให้สตรีนุ่งผ้าซิ่นแทนนุ่งผ้าโจงกระเบน ท่านผู้หญิงก็ต้องเปลี่ยนแบบการแต่งกายอีกครั้งหนึ่ง และเริ่มนุ่งผ้าซิ่นไปในงานต่าง ๆ เพราะเป็นภรรยาข้าราชการผู้ใหญ่ในราชสำนัก
ใน พ.ศ. ๒๔๖๓—๒๔๖๔—๒๔๖๕ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้วิสุทธิ์ วิจิตราภรณ์ และภูษนาภรณ์บุตรชาย