หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
แด่คุณแม่
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ | ||
มารดามลายจาก | มตะพรากนิรารอน | |
ลูกแสนจะอาวรณ์ | มนะนึกรำลึกตรอง | |
ก่อนเคยธำรงสุข | นิรทุกขะทั้งผอง | |
แต่นี้สุชลนอง | ชลเนตรก็คลอนัยน์ | |
โอ้แม่พระคุณล้ำ | วทะคำมิอาจไข | |
ลูกแสนจะอาลัย | สติน้อมคนึงคุณ | |
ฟูมฟักถนอมมา | กษิราก็ดื่มจุน | |
ชุ่มชื่นและแช่มชุณ- | หชีวิตดำรงกมล | |
ยามเจ็บสิแม่เฝ้า | ทนุเช้าและค่ำนาน | |
ใครเล่าจะเปรียบปาน | บมิเทียบและเทียมทัน | |
ความรักอะไรเล่า | มหะเท่าสิแม่นั้น | |
แม้ถึง ณ ชีวัน | สละได้เพราะลูกรัก | |
ชนนีก็ภูผา | พสุธามิใหญ่ศักดิ์ | |
เทียมเท่าสิแม่ภัก- | ดิอนันต์คุณานาน |