หน้า:คาถาทำนา - ครูอ้วน - ๒๕๐๘.pdf/7

นั้นข้าพเจ้ามียศเป็นเพียงสิบเอกเท่านั้น ขณะที่เราได้อยู่ร่วมกันนั้น ข้าพเจ้ายิ่งทราบแน่ชัดว่า ข้าพเจ้าเลือกคู่ไม่ผิด ชีวิตของข้าพเจ้านั้นเริ่มต้นด้วยการไม่มีอะไรเลย ฉะนั้น ย่อมเป็นธรรมดา ชีวิตก็ย่อมจะลุ่ม ๆ ดอน ๆ แต่จรูญมิได้ย่อท้อ เธอเป็นกำลังใจและกำลังกายให้กับข้าพเจ้าอย่างสุดชีวิต ถึงขนาดที่ตัวเธอเองลงทุนทอดกล้วยขายเพื่อพยุงฐานะทางครอบครัวอีกแรงหนึ่ง จะเหนื่อยยากเท่าใด เธอมิได้ปริปากแม้แต่น้อย เช่นนี้แล้ว ยิ่งทำให้ข้าพเจ้าเริ่มบูชาตัวเธอยิ่งขึ้น ชีวิตคนเราย่อมมีทั้งความทุกข์และความสุขคละกันไปเป็นธรรมดา แต่ดู ๆ คล้ายกับว่า ความทุกข์นั้นช่างทยอยกันมาไม่ขาดสาย ความสุขของข้าพเจ้า คือ ความสุขที่เรารักและเห็นใจกันอย่างจริงจัง ถึงแม้ว่า เหตุการและสิ่งแวดล้อมจะให้ยากเราเพียงใด ก็ไม่สามารถจะทำลายความจริงใจของเราทั้งสองได้ ดังที่ได้กล่าวแล้ว ข้าพเจ้าครองชีวิตกับเธอมาอย่างสุขบ้างทุกข์บ้าง พระเบื้องบนก็ยังไม่โปรดประทานความเห็นใจ อย่างน้อยท่านก็ควรจะเห็นความดีของเธอบ้าง ประมาณ พ.ศ. ๒๔๙๑ ข้าพเจ้าล้มป่วยด้วยวัณโรค ขณะนั้น ข้าพเจ้ามียศเพียงร้อยเอก มีบุตรี ๒ คน ทั้งยังเล็กมาก ภาระเหล่านี้เป็นสิ่งที่หนักอึ้งสำหรับจรูญ แต่เธอก็มิได้