หน้า:คำพิพากษาฯ รัชกาลที่ 8 - ๒๔๙๘.pdf/6

ง

ให้เสียลูกค้า และเห็นว่า เราเอาเปรียบแต่ทางเดียว ฝ่ายทางลูกค้าต่างประเทศก็ทราบดีว่า การที่เธอส่งเกลือให้เขาขายนั้นไม่มีกำไร ยิ่งทำให้ลูกค้าเห็นอกเห็นใจ บางคราวลูกค้าถึงกับยอมยกค่านายหน้าที่เราเคยเสียแก่เขาให้ ด้วยเหตุนี้ ความสัมพันธ์ทางการค้านานเข้ายิ่งแน่นแฟ้นขึ้นในทางการค้าที่ไม่เอาเปรียบกันและกันนี้ ชื่อเสียงร้านมงคลชัยของเธอเป็นที่ประจักษ์ในสิงคโปร์และฮ่องกงซึ่งเป็นตลาดของเกลือไทย จนกระทั่งมีฝรั่งทางสิงคโปร์มาติดต่อขอให้เธอทำสัญญาว่า จะส่งเกลือยังสิงคโปร์ให้พอเพียงกับความต้องการ ทางการสิงคโปร์จะห้ามมิให้เกลือคนอื่นเข้ามา ทางบริษัทบอเนียวประจำฮ่องกงก็มีหนังสือยืนยันว่า เรือของบริษัทจะรับบรรทุกเกลือของเธอไปที่ท่าเมืองฮ่องกงแต่ผู้เดียว แต่เป็นที่น่าเสียใจว่า เธอไม่มีทางจะรับความสนอง เพราะอำนาจการขายเกลือแก่เธอสมัยนั้นอยู่แก่กรมสรรพสามิตต์ ถ้าขืนรับสัญญาทำความตกลง ทางกรมสรรพสามิตต์เกิดไม่ขายให้พอตามจำนวนความต้องการ ก็จะเสียทั้งชื่อเสียทั้งทรัพย์ การที่ทำให้ระแวงเช่นนี้มีมูลที่จะทำให้ระแวงดังได้กล่าวแล้วว่า เวลานั้น มีพ่อค้ามากคนแก่งแย่งกัน บรรดาพ่อค้าก็ย่อมหาทางกีดกันและกันอยู่เสมอ ๆ แม้แต่เธอส่งเกลือลงเรือ ยังถูกพนักงานผ่ากระสอบเกลือตรวจโดยสงสัยจะมีของอื่น ทำให้จวนเจียนจะบรรทุกเรือไม่ทันก็มี และยังถูกอิทธิพลใช้อุบายหน่วงเหนี่ยวทำนองนี้อีกนานาประการเพื่อทำให้เธอเอาเกลือลงเรือไม่ทันกำหนด ก็จะถูกทางเรือปรับ และทางลูกค้าก็จะ