ปิดประตูพระวิหาร แลให้รักษาคอยสอดแนมดูอยู่ในพระวิหารทั่วไป เป็นเหตุที่ไม่เชื่อคำอุบาสิกาเหลียน หวังใจจะจับเท็จอุบาสิกาเหลียน
๔ อุบาสิกาเหลียน ๑ อาตมภาพแลพระสงฆ์ ๑๐ รูป คฤหัสถ์ชาวบ้านศิษย์วัดรวม ๓๐ คน พากันเข้าไปในพระวิหารพร้อมกัน มีแสงไฟสว่างทั่วไป ไปนั่งอยู่ที่ตรงพระพักตรพระพุทธไสยาสน์ ห่างประมาณ ๔ ศอก อุบาสิกาเหลียนจุดธูปเทียนเอาใบพลู ๑ ใบทาปูนพับ ๔ เหลี่ยม หมาก ๑ ซีก ยาสูบใส่พานบูชา แล้วออกอุทานวาจาตั้งอธิฐานว่าดัง ๆ พยานที่ไปก็ได้ยิน ในคำอธิฐานนั้น ว่านิมนต์หลวงพ่อเอาเภสัชในพานนี้ไปฉันให้พระครูปาโมกขมุนีดู ประมาณ ๒ มินิตหมากที่ในพานก็หายไป อาตมาภาพกับพยานได้เห็นเป็นอัศจรรย์ชั้นแรกแต่จิตต์นั้นไม่เชื่อ แล้วอาตมภาพถามอุบาสิกาเหลียนว่านิฉันจะพูดด้วยจะได้หรือไม่ได้ อุบาสิกเหลียนก็ร้องขึ้นว่า นิมนต์หลวงพ่อพูดกับท่านพระครูจะได้หรือไม่ได้ ขณะนั้นได้ยินเสียงปรากฎอยู่ที่พระอุระ สำเนียงกระแสเสียงตอบว่าได้
๕ ขณะนั้นอาตมภาพก็ยกมือขึ้นนมัสการร้องเรียกหลวงพ่อคำรบ ๓ มีเสียงปรากฎออกจากพระอุระตอบว่าเรียกทำไม อาตมภาพไต่สวนต่อไป ถามว่าหลวงพ่อในสมัยนี้หลวงพ่อมีความสุขสบายดีหรือ ตอบออกมาว่าสบาย แล้วอาตมภาพถามว่าหลวงพ่อสบายแล้ว หลวงพ่อให้ความสุขสบายแก่ผมบ้างไม่ได้หรือ เสียงตอบว่าพระครูก็เป็นสุขสบายอยู่แล้ว อาตมภาพถามว่าจะให้เป็นสุขสบายขึ้นไปยิ่งกว่านี้จะได้หรือไม่ได้ ตอบว่าไม่ได้ อาตมภาพถามว่าเหตุใดจึงไม่ได้ ตอบ
