ประการที่ ๑ การเขียนตัวสกดหนังสือไทยนั้นเปลี่ยนอยู่เสมอ แลยังไม่เห็นท่าทางที่จะหยุดเปลี่ยน ความเปลี่ยนเปนลำดับมานั้นเปนสิ่งซึ่งผู้ศึกษาพึงสังเกต ถ้าพิมพ์หนังสือนี้ไว้ตามฉบับเดิม ก็เปนเครื่องช่วยศึกษาได้ข้างหนึ่ง
ประการที่ ๒ คำในหนังสือนี้มีเปนอันมากที่ผู้ตรวจไม่เข้าใจ อาจเปนด้วยผิดก็ได้ เปนด้วยเราไม่รู้ก็ได้ สิ่งไรที่เราไม่รู้ เราจะว่าผิดเพราะเหตุนั้นหาได้ไม่ คำที่ผู้ตรวจไม่เข้าใจ ถ้าแก้จนเข้าใจ ก็เปนความเดาของผู้ตรวจคนเดียว ผู้อ่านซึ่งไม่เคยเห็นต้นฉบับก็ไม่มีโอกาสจะช่วยเดาหรือแสดงความรู้ความเห็นบ้าง ความเห็นนั้นไม่จำเปนจะเปนความรู้ แต่ในเวลาที่ความรู้แน่นอนยังไม่มี ความเห็นก็ย่อมจะเปนประโยชน์
หนังสือนี้ สันนิษฐานว่า แต่งในแผ่นดินพระนารายณ์ ศักราชในที่สุดบอกปีในปลายแผ่นดินพระเจ้าปราสาททอง
ส่วนเนื้อเรื่องซึ่งว่า เปนตำนานพระธาตุนครศรีธรรมราชนั้น ก็เปนตำนานอย่างนิทานประจำท้องที่ มีโน่นปนนี่
