ยังมีพระอรหันต์องค์หนึ่งชื่อ พระมหาเถรพรหมเทพ มาโดยนภากาศ เห็นรัศมีพระธาตุช่วงโชตนาการขึ้น พระมหาเถรก็ลงนมัศการพระธาตุ นางเหมชาลากับเจ้าทันตกุมารก็เล่าความแก่พระมหาเถรเหมือนกล่าวมาแล้วแต่หลัง แลพระมหาเถรทำนายว่า ในหาดทรายชเลรอบนี้ เบื้องหน้ายังมีพระยาองค์หนึ่งชื่อ พระยาศรีธรรมาโศกราช จะมาตั้งเป็นเมืองใหญ่ แล้วจะก่อพระมหาธาตุสูงได้ ๓๗ วา แล้วพระมหาเถรสั่งเจ้าสองพี่น้องไว้ว่า มีทุกข์สิ่งใด ให้เจ้าลำนึกถึงพระองค์ ว่าเท่านั้นแล้ว พระมหาเถรก็กลับไป
เจ้ากุมารทั้งสองก็พาพระธาตุนั้นไป ครั้นถึงท่าเมืองตรัง ก็โดยสารสำเภาไปถึงกลางทเลใหญ่ ก็เกิดอัศจรรย์ ใช้ใบสำเภาไปมิได้ ชาวสำเภาก็ชวนกันว่า เจ้าทั้งสองนี้ลงโดยสารสำเภา จึงเกิดอัศจรรย์ขึ้น และว่า จะฆ่าเจ้าทั้งสองนั้นเสีย เจ้าทั้งสองก็ลำนึกถึงพระมหาเถร ๆ ก็นิฤมิตเป็นครุทธ์ ปีกประมาณข้างละ ๓๐๐ วา เสด็จมาในอากาศ อัศจรรย์ก็หาย และพระมหาเถรบอกแก่ชาว
