หน้า:ตำนานฯ สามก๊ก - ดำรง - ๒๔๗๑ b.pdf/10

๘

พิมพ์หนังสือสามก๊ก จึงแต่งคำอธิบายแลพังโพย^[1] เพิ่มเข้า แล้วให้นักปราชญ์จีนอีกคน ๑ ชื่อ กิมเสี่ยถ่าง อ่านตรวจ กิมเสี่ยถ่างเลื่อมใสในหนังสือสามก๊ก ช่วยแก้ไขคำพังโพยของเม่าจงกัง แล้วแต่งคำอธิบายของกิมเสี่ยถ่างเองเปนทำนองคำนำ^[2] มอบให้เม่าจงกังไปแกะตัวพิมพ์ตีพิมพ์หนังสือเรื่องสามก๊กขึ้น หนังสือสามก๊กจึงได้มีฉะบับพิมพ์แพร่หลายในประเทศจีน แล้วได้ฉะบับต่อไปถึงประเทศอื่น ๆ

๒ ว่าด้วยแปลหนังสือสามก๊ก

ได้ลองสืบสวนดูเมื่อจะแต่งตำนานนี้ ได้ความว่า หนังสือสามก๊กได้แปลเปนภาษาต่าง ๆ ถึง ๑๐ ภาษา^[3] คือ

๑แปลเปนภาษาญี่ปุ่นเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๕

๒แปลเปนภาษาเกาหลี พิมพ์เมื่อ พ.ศ. ๒๔๐๒

๓แปลเปนภาษาญวน พิมพ์เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๒

๔แปลเปนภาษาเขมร แปลเมื่อใดหาทราบไม่ ยังไม่ได้พิมพ์

---

1. พังโพยนั้นเปนทำนองฟุตโน้ต มักเรียกในภาษาไทยว่า "คำกลาง" แปลไว้ในหนังสือสามก๊กภาษาไทยหลายแห่ง แต่ว่าไม่หมดที่เม่าจงกังได้แต่งไว้
2. คำอธิบายของกิมเสี่ยถ่างจะปรากฎในหนังสือนี้ต่อไปข้างหน้า
3. เชื่อว่า จะได้แปลเปนภาษาอื่นซึ่งยังสืบไม่ได้ความมีอยู่อีก เช่น ภาษามงโกเล เปนต้น