หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ช
ผ่อนวิตกไว้ให้น้อยค่อยยังชั่ว
ถึงใหญ่ยศก็อย่าเฝ้าแต่เมามัว
ละเลิงตัวลอยเลิศจนเหลิงลม
รู้ประมาณนั้นแหละดีเป็นที่รัก
ถึงสูงศักดิ์เจียมศักดิ์จึงจักสม
เห็นกาน้ำป่วนกวนเป็นตม
พายุลมแรงก็แพไม้
อย่าดูเยี่ยงกาบกที่บาปหนา
เห็นกาน้ำดำปลาขึ้นมาได้
กำลังโลภห่อหุ้มไม่เห็นภัย
คิดจะใคร่เสพบ้างเหมือนอย่างกัน
จึงบินถลาลงในน้ำดำในสระ
ไม่พบปะปลาสักตัวก็เต็มกลั้น
ผุดขึ้นมาแหงนหงายสาหร่ายพัน
ดิ้นอั้นอั้นอยู่ในน้ำจำใจตาย
ของ พระคุณถาวรสมณวงศ์ วัดไทร
