หน้า:นิทานอีสป (2499).pdf/67

๔๘

นิทานอีสป

คบได้ แต่มีข้อรำคาญอยู่อย่างหนึ่งที่เอ็งกับข้าจะไปเที่ยวหากินไกล ๆ ด้วยกันไม่ใคร่สะดวก เพราะข้าเป็นสัตว์เดินช้า เอ็งเป็นสตว์เดินเร็ว มักจะตามเอ็งไม่ใคร่ทัน" หนูจึงถามว่า "จะทำอย่างไรจึงจะไปด้วยกันได้" กบจึงว่า "อย่าเลย เอ็งกับข้ามาผูกตีนติดกันเสียเถิด เพื่อไปไหนจะได้ไปพร้อม ๆ กัน ไม่ต้องพลัดพรากจากกัน" หนูเห็นดีด้วยก็ยอมใหกบผูกตีนของตัวติดกับตีนกบ แล้วก็พากันไปเที่ยวหากินห่างออกไปกว่าที่เคยมาแล้ว ครั้นไปพบบึงใหญ่ขวางหน้าอยู่ น้ำในบึงนั้นใสเย็นน่าอาบน่าว่ายเล่น ฝ่ายข้างกบมีความเบิกบานใจ ไม่ทันนึกถึงที่ตัวผูกตีนติดอยู่กับหนู ก็กระโดดลงไปแหวกว่ายดำเล่นเพลินอยู่ ส่วนหนูซึ่งเป็นสัตว์บกไม่ชำนาญในการว่ายนา เมื่อต้องลงไปลอยคอตะเกียกตะกายอยู่ในบึง เพราะเชือกผูกติดอยู่กับเพื่อนเช่นนั้น ไม่ช้าก็อ่อนกำลังลง เลยขาดใจตายลอดน้ำอยู่ ในขณะนั้น มีเหยี่ยวตัวหนึ่งเที่ยวบินร่อนหาอาหารกินอยู่ตามแถบนนั้น ครั้นแลลงมาเห็นหนูตาย