เองเถิด ถ้าเธอพูดกับท่านแล้ว เราจะยกให้แก่ท่าน" เมื่อกษัตริย์ทั้งหลายได้ทรงฟังพระเจ้าอุสภราชตรัสดั่งนั้น ต่างก็พากันยินดีเป็นที่สุด และพัก ณ ที่อันสมควรแล้ว ปรึกษากันตกลงผลัดเปลี่ยนกันไปพบพูดจากับพระราชธิดาบนปราสาทที่เธอประทับอยู่ กษัตริย์เหล่านั้นต่างก็ตรัสปราศรัยกับพระราชธิดาอยู่จนราตรี ก็หาได้รับคำตอบของเธอแม้สักคำเดียวไม่ ต่างพากันขึ้นเฝ้าทูลลาพระเจ้าอุสภราช พระเจ้าอุสภราชจึ่งรับสั่งให้คืนเครื่องราชบรรณาการแก่กษัตริย์ทั้งหลาย แล้วพระองค์ก็ประทานพรแก่กษัตริย์เหล่านั้นให้เสด็จไปโดยสวัสดีตามธรรมเนียม กษัตริย์เหล่านั้นต่างก็พากันเสียพระทัย เสด็จกลับไปยังพระนคร.
ในครั้งนั้น ยังมีกษัตริย์พระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า พระเจ้าวิชัยราช ทรงราชย์อยู่ ณ กรุงอลิกะนคร พระองค์ทรงตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรมทุกประการ ท้าวเธอมีอัครมเหสีพระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า พระนางอุบลเทวี มีพระราชโอรสซึ่งพราหมณ์ได้ทำนายไว้แต่ครั้งประสูติว่า เมื่อเจริญวัย จะเป็นผู้รู้ศิลปวิทยา ทั้งประกอบด้วยสติปัญญา
