หน้า:ปก สนร (๒๔๘๕-๐๕-๒๙).pdf/2

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

๑ มิถุนายน ๒๔๘๕

เล่ม ๕๙ ตอนที่ ๓๕
๑๑๓๘
ราชกิจจานุเบกสา

เพื่อได้เล่าเรียนกันได้ง่ายยิ่งขึ้น ได้พิจารนาเห้นว่า ตัวสระและพยัญชนะของภาสาไทยมีอยู่หลายตัวที่ซ้ำเสียงกันโดยไม่จำเป็น ถ้าได้งดไช้เสียบ้าง ก็จะเป็นความสดวกไนการสึกสาเล่าเรียนภาสาไทยไห้เป็นที่นิยมยิ่งขึ้น ตัวอักสรที่ควรงดไช้ คือ—

สระ

สระ ใ, ฤ, ฤๅ, ฦ, ฦๅ รวม ๕ ตัว

พยัญชนะ

พยัญชนะ ฃ, ฅ, ฆ, ฌ, ฎ, ฏ, ฐ, ฑ, ฒ, ณ, ศ, ษ, ฬ รวม ๑๓ ตัว ส่วน ญ (หญิง) ไห้คงไว้ แต่ไห้ตัดเชิงออกเสีย คงเป็นรูป ญ (ไม่มีเชิง)

ดังนั้น อักสรที่จะไช้ไนภาสาไทย จะมีดังต่อไปนี้

สระ

ะ (อะ) (อั–)า (อา) (อิ) (อี) (อึ) (อื) (อุ) (อู)เ–ะ (เอะ)เ (เอ)แ–ะ (แอะ)แ (แอ)โ–ะ (โอะ)โ (โอ)เ–าะ (เอาะ)–อ (ออ)–ัวะ (อัวะ)–ัว (อัว)