๏ข้อ๘ว่า เจ้าพนักงานที่เมืองเชียงใหม่ เมืองนครลำปาง เมืองลำพูน ถ้าขุนนางที่ตั้งอยู่เขตรแดรยองสะลิน ฤๅกงสุลในกรุงเทพฯ จะต้องการคำหา คำให้การ คำพยาน และผู้ที่เปนพยาน ซึ่งต้องการจะได้ตัดสีนความมหันตะโทษแลความมิใช่มหันตะโทษที่ยังไม่แล้ว ก็ต้องให้ทุกครั้ง ถ้าตระลาการที่เมืองเชียงใหม่ต้องการคำหา คำให้การ คำพยาน แลผู้ที่เปนพยาน ต้องให้เหมือนกันทุกครั้ง ๚ะ
๏ข้อ๙ว่า ความซึ่งขุนนางอังกฤษที่ตั้งอยู่เขตรแดนยองสะลินชำระก็ดี ฤๅตระลาการที่เมืองเชียงใหม่ก็ดี ซึ่งได้ตั้งไว้ตามหนังสือสัญญาข้อ ๕ นี้ ถ้าคนในบังคับสยามเปนความเกี่ยวข้องกับคนในบังคับอังกฤษ ฤๅคนในบังคับอังกฤษเกี่ยวข้องกับคนในบังคับสยาม เจ้าพนักงานสยามฤๅเจ้าพนักงานอังกฤษทั้งสองฝ่ายจะใช้ขุนนางนายหนึ่งไปฟังชำระความก็ได้ ถ้าต้องการคำหา คำให้การ คำพยาน เจ้าพนักงานสยามฤๅเจ้าพนักงานอังกฤษจะคัดส่งให้ อย่าให้คิดเอาค่าจ้างแต่สิ่งใด ๚ะ
๏ข้อ๑๐ว่า คนบังคับอังกฤษที่มีหนังสือเดินทางสำรับตัวตามหนังสือสัญญาข้อ ๔ ถ้าผู้หนึ่งผู้ไดจะซื้อไม้ ดัดไม้ กานไม้ ที่ป่าเมืองเชียงใหม่ เมืองนครลำปาง เมืองลำพูน ต้องทำหนังสือสัญญาต่อเจ้าของป่าให้มีกำหนดปี หนังสือสัญญานั้นทำเปนสองฉบับ เอาไว้คนละฉบับ ต้องประทับตราตระลาการไทยที่เมืองเชียงใหม่ซึ่งได้ตั้งไว้ตามหนังสือสัญญาข้อ ๕ แลประทับตราเจ้าเชียงใหม่ด้วย แลตระลาการที่เมืองเชียงใหม่ต้องส่งสำเนาหนังสือสัญญาซื้อไม้นั้นให้แก่ขุนนางอังกฤษที่ตั้งอยู่เขตรแดนยองสะลินฉบับหนึ่งทุกครั้ง ถ้าผู้หนึ่ง
