ได้ทำหนังสือสัญญาที่เมืองอุดงมีไชย วันที่ ๑๑ เดือนออคุศ คฤษตศักราช ๑๘๖๓ ตรงกับวันที่ ๒๗ เดือนอาชักปิกอร์ จุลศักราช ๑๒๒๕ ปี ไม่ให้มีเกิดข้อขัดขวางทางพระราชไมตรีหมองหมางทั้งสองฝ่าย ฝ่ายพระบาทสมเด็จพระเจ้ากรุงสยามได้ตั้งให้พระยาสุรวงษไวยวัฒน์เปนราชทูต พระราชเสนาเปนอุปทูต เต็มอำนาท ฝ่ายพระบาทสมเด็จพระเจ้าแอมเปรเรอกรุงฝรั่งเสศได้ตั้งให้มองซิเออเลอมาระกีออกเนลเดอมุศตีเอกรานกรัวเดอลาเลซ์ยองกอนเนอร์มินิศเตอผู้ว่าราชการต่างประเทศเต็มอำนาท ได้ตรวจหนังสือตราเดลเชลถูกต้องพร้อมกันทั้งสองฝ่ายแล้ว ได้ตกลงทำหนังสือสัญญากันตามว่ามานี้ ๚ะ
๏ข้อ๑ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้ากรุงสยามยอมความป้องกันซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าแอมเปเรอได้ป้องกันเมืองเขมร ๚ะ
๏ข้อ๒ว่า หนังสือสัญญาซึ่งไทยแลเขมรได้ทำไว้ในเดือนดีเซมเบอ คฤษตศักราช ๑๘๖๒ ใช้ไม่ได้ ไปเบื้องน่า ผู้ครองฝ่ายสยามจะอ้างข้อหนึ่งข้อใดในหนังสือสัญญานั้นไม่ได้ ๚ะ
๏ข้อ๓ว่า สมเด็จพระเจ้ากรุงสยาม แลพระเจ้าแผ่นดินที่จะสืบพระราชอิศริยยศ จะไม่ขอส่วยอากรเครื่องบรรณาการฤๅของอื่น ๆ ซึ่งเปนสำคัญเมืองขึ้น ฝ่ายสมเด็จพระเจ้าแอมเปเรอฝรั่งเสศสัญญาจะไม่เอาแผ่นดินเขมรเพิ่มเจิมแก่หัวเมืองญวนซึ่งเปนของฝรั่งเสศ ๚ะ
๏ข้อ๔ว่า เมืองพระตะบองแลเมืองนครเสียมราบคงอยู่เปนของไทย เฃตรแดนสองเมืองนี้แลเฃตรแดนเมืองอื่น ๆ ของไทยซึ่งติดต่อกับเฃตรแดนของเขมรคงอยู่ตามสังเกตกันในกาลบัดนี้
