พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย แม่กูชื่อนางเสือง พี่กูชื่อบานเมือง ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน ผู้ชายสาม ผู้หญิงโสง พี่เผือผู้อ้ายตายจากเผือตั้งแต่ยังเล็ก เมื่อกูขึ้นใหญ่ได้สิบเก้าเข้า ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอดมาท่เมืองตาก พ่อกูไปรบขุนสามชนหวัวซ้าย ขุนสามชนขับมาหวัวขวา ขุนสามชนเกลื่อนเข้า ไพร่ฝ้าหน้าใส พ่อกูหนีญญ่ายพ่ายจแจ้ ๆ กูบ่หนี กูชี่ข้างบุกพล กูขบบเข้าก่อนพ่อกู กูต่อช้างด้วยขุนสามชน ตนกูพุ่งช้างขุนสามชนตววชื่อมาสเมืองแพ้ ขุนสามชนพ่ายหนี พ่อกูจึงขึ้นชื่อกูชื่อพระรามคํแหง เพื่อกูพุ่งช้างขุนสามชน เมื่อชั่ววพ่อกู กูบํเรอแก่พ่อกู กูบํเรอแก่แม่กู กูได้ตววเนื้อตววปลา กูเอามาแก่พ่อกู กูได้หมากสํหมากหวานอนนกูกินอร่อยกินดี กูเอามาแก่พ่อกู กูไปตีหนองง่องช้างได้ กูเอามาแก่พ่อกู กูไปท่บ้านท่เมือง ได้ช้างได้ของ ได้ปววได้นาง ได้เงือนได้ทอง ได้เอามาเขนแก่พ่อกู พ่อกูตาย ยงงพี่กู กูพร่ำบํเรอแก่พี่กูอย่างบํเรอแก่พ่อกู พี่กูตาย จึงได้เมืองแก่กูทงงกล เมื่อชัววพ่อขุนรามคำแหง เมืองศุโขไทยนี้ดี ในน้ำมีปลา ในนามีเข้า
หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/164
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔๓
(คัดตามระเบียบอักษรไทยโบราณที่จาฤกในหลักศิลา)
หลักศิลานี้อยู่ที่ศาลารายในวัดพระศรีรัตนสาศดาราม
