หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/191

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๗๐
พงษาวดารเขมร

ปี มีพระราชบุตรกับพระแม่นางนักนางเทพบุบผาพระองค์หนึ่ง ชื่อเจ้าพระยาจันทราชา แล้วพระองค์เสด็จไปประดับพระสารีริกธาตุที่ภูเขาสันธุก สมเด็จเสด็จกลับคืนยังจัตุรมุขพนมเพ็ญ ครั้งนั้นมีพระ ยาช้างเผือกช้างหนึ่งเปนมงคลของบรมบพิตร พระองค์ทรงราชย์มา ลุศักราช ๘๖๖ ศกปีชวดนักษัตรได้ ๓๗ ปี พระชัณษาได้ ๕๘ ปีพระองค์สุรคต ลุเลิกพระศพเสร็จแล้ว สมเด็จเจ้าพระยางามขัติยราชาเกิดปีมเสงเบญจศกมาถึงปีชวดฉศกพระชัณษาได้ ๓๒ ปี พระองค์ทรงราชย์สนองพระบวรราชบิดาในเมืองปาสาณ ได้อภิเศกทรงน้ำสังข์สรงพระเกษทรงพระนารายน์ ทรงพระขรรค์ ทรงพระนามสมเด็จเสด็จพระศรีสุคนธบทราชาธิราชรามาธิบดี เมื่อลุศักราช ๘๗๐ ศกปีมโรงนักษัตรได้ ๕ ปี พระชัณษาได้ ๓๖ ปี จึงขุนหลวงพระเสด็จชื่อเจ้ากันเดิมเปนบุตรมนตรีในเมืองปาสาณ มีจิตรกำเริบตั้งตัวเปนกระษัตริย์ในเมืองปาสาณ ครั้นพระเจ้าศรีสุคนธบทราชาธิราชทรงราชย์ ลุศักราช ๘๗๔ ศกวอกนักษัตรได้ ๙ ปี พระชัณษาได้ ๔๐ ปี มนตรีของพระองค์นั้นลอบฆ่าพระองค์เสียที่แม่น้ำสะตึงแสน พระเจ้าจันทราชาผู้เปนพระอนุชาพระเจ้าศรีสุคนธบทเกิดปีมเมียอัฐศก เมื่อถึงปีมโรงพระชัณษาได้ ๒๓ ปี หนีไปกรุงศรีอยุทธยา ลุศักราช ๘๗๘ ศกชวดนักษัตรได้เก้าปีพระชัณษาได้ ๓๑ ปี พระองค์ถวายบังคมลาพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา ๆ โปรดให้พระองค์เสด็จมาถึงเมืองโพธิสัว พระองค์ให้ตั้งค่ายอยู่ณเมืองอมราบดีรันทบูร ชาวเมืองยอมเข้ากับพระองค์ทั้งสิ้น พระองค์ครองราชสมบัติลุศักราช ๘๘๒ ศกมโรงนักษัตร