เรื่องเจรจาความเมืองกับพม่าครั้งที่ ๒ นี้ มีเนื้อความปรากฎในหนังสือพระราชพงศาวดารว่า เมื่อเดือน ๓ ปีฉลู พ.ศ. ๒๓๓๖ พระเจ้าปดุงให้พม่าเจ้าเมืองเมาะตะหมะซึ่งเปนเทศาภิบาลมณฑลหัวเมืองมอญที่ต่อแดนไทยมีหนังสือให้เนรายะยันกิสูพม่าคน ๑ กับพระยามอญคน ๑ ถือมาถึงพระยากาญจนบุรี ๆ บอกส่งหนังสือเจ้าเมืองเมาะตะหมะเข้ามายังกรุงเทพฯ แปลได้ความว่า พม่าชวนให้ไทยเปนไมตรีกัน แต่พลความในหนังสือที่พม่ามีมาจะว่าอย่างไร ไม่ได้ลงสำเนาไว้ในหนังสือพระราชพงศาวดาร จึงไม่สามารถจะทราบได้ ปรากฎแต่ว่า พระบาทสมเด็จฯ พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก มีรับสั่ง ให้พระยากาญจนบุรีมีหนังสือตอบไปยังเจ้าเมืองเมาะตะหมะ ลงสำเนาหนังสือตอบไว้ในพระราชพงศาวดารเต็มทั้งฉบับ ดังนี้:—
อักษรบวรสันถวมิตรสนิทเสน่หาเมตยาภิฌาไศรยในท่านผู้ครองเมืองกาญจนบุรีมาถึงท่านผู้ครองเมืองเมาะตะหมะ ด้วยให้พม่า ๙ คนถือหนังสือเปนเรื่องราวสรรเสริญพระเกียรติคุณในพุทธจักรอาณาจักรเปนทางเจรจาความเมืองนั้น ได้ส่งหนังสือเข้าไปยังท่านอรรคมหาเสนาบดีผู้ใหญ่ ๆ ได้แจ้งทุกประการแล้ว จึงประชุมเสนาพฤฒามาตย์ปฤกษาพร้อมกันว่า ครั้นจะนำขึ้นกราบบังคมทูลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
