เมืองสังค้านวงประเทศราช เมืองยุงจุงประเทศราช ทั้งปวงนี้เอาเครื่องราชบรรณาการประหลาดมาถวาย เจ้าอังวะได้สั่งสอนให้โดยพุทธโอวาท แล้วให้จัดเครื่องบรรณาการพระราชทานตอบให้ตามสมควร ให้เปนทางพระราชไมตรีไปมาค้าขายถึงกัน แลพระมหามุนีพระพุทธรูปณเมืองยะไข่นั้น เจ้าอังวะแต่ก่อนสืบ ๆ มาหาอาราธนามาไว้นมัสการได้ไม่ เจ้าอังวะเราทุกวันนี้อาราธนามาไว้นมัสการณะเมืองอังวะได้
อนึ่ง พระยาสากยราชเจ้าเมืองพาราณสีสร้างพระพุทธรูปไว้มีอิทธิฤทธิ์นัก เจ้าอังวะก็ได้อาราธนามาไว้นมัสการอยู่ณเมืองอังวะด้วย แลเจ้าเมืองอังวะบุญญาธิการมาก รักฝ่ายกุศลเปนใหญ่ จะใคร่ให้อาณาประชาราษฎรสรรพสัตว์ทั้งปวงมีความศุข ถ้าหาความศุขมิได้ ไม่พอพระหฤไทย แลครั้งมังลองพระราชบิดา แลเจ้าผู้พี่เปนเจ้าอังวะ ได้กรุงศรีอยุทธยา ได้ลูกหลานเจ้าแลเสนาบดีกรุงศรีอยุธยาไปไว้ ก็ให้จัดแจงเลี้ยงทนุบำรุงไว้ตามตำแหน่งยศศักดิ์ หาได้ถอดยศเสียไม่ เพราะเมืองปลายด่านแดนข้าขอบขัณฑเสมาประเทศราชเปนคนชั่ว กระทำให้กรุงใหญ่ทั้ง ๒ หมองหมางวิวาทกัน ไม่ชอบ ธรรมดาอาณาประชาราษฎรทั้งปวงในโลกนี้จะได้มีความศุขก็เพราะพระมหากระษัตรยิ์ ฉันใดทั้ง ๒ พระนครจะได้เปนมหามิตรทางเงินทองไปมาถึงกันให้ตั้งอยู่ในธรรม อาณาประชาราษฎรทั้งปวงจะได้อยู่เย็นเปนศุข (จง) บอกมาให้รู้ ๚ะ
