คุมคืนออกไป แต่ช้าง ๔ ช้างนั้นเปนช้างเขาตอบแทนมา เจ้าเมืองแสนหวี ๒ ช้าง เจ้าเมืองแสนหวีซื้อ ๒ ช้าง ราคาค่าช้างเขาให้กันแล้ว อย่าส่งช้างเข้ามาเลย แลบัดนี้ได้ให้ของแก่พระยาอินทจักร อากาปันยี คือ แพรหงอนไก่โพกแดงศีศะคนละผืน เสื้อริ้วทองคนละตัว ๑ ผ้าปูมก้านแย่งคนละผืน ๑ ให้ยันโตจันคี เยกองปันยี สุรายจักกียอ นาทองถ่อป่าน พระยาจักรนันทะกะยอ คือ แพรแสโพกศีศะคนละผืน เสื้อกระบวนจีนคนละตัว ผ้าเชิงปูมคนละผืน แลไพร่ ๒๕ คนนั้นได้แจกเสื้อผ้าให้คนละสำรับทุกคนแล้ว หนังสือมาณวัน ๕ ๖ฯ ๑๐ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๐ ปีมโรง สัมฤทธิศก ฯ
หนังสือพระยาพิไชยภักดีศรีมไหสวรรย์ มหันตเดชาวราฤทธิณรงค์ พงศ์พฤฒามาตย์ ผู้ครองเมืองกาญจนบุรีศรีรัตนอาณาเขตรประเทศขัณฑเสมาแห่งกรุงทวาราวดี มีความขอบใจมาถึงเจ้าเมืองเมาะตะหมะ
ด้วยพระยาอินทจักร อากาปันยี ถือหนังสือเข้ามาเปนใจความว่า เมืองเชียงใหม่ให้พระยาพิมพิสารนายไพร่ ๑๔ คน คุมหนังสือลานทองสิ่งของทั้งนี้มาถวายพระเจ้ากรุงรัตนบุระอังวะ ๆ ไม่รับไว้ให้ส่งเข้ามา แล้วมีมธุรปราไสยมาถึงเราเปนทางธรรมว่า ที่สำแดงรู้ซึ่งคุณแลโทษแห่งพระนครใหญ่น้อยนานาประเทศทั้งปวงอันเปนสัมมาทิษฐิ ก็แจ้ง
