หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๕๖) - ๒๔๗๕ b.pdf/26

๒๒

สมภารสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว ตั้งใจทำราชการฉลองพระเดชพระคุณจะให้ราษฎรครอบครัวเขมรได้อยู่เย็นเป็นสุข เกลือกจะไม่สมความปรารถนา ก็กลัวความผิดในราชการนัก ด้วยเรอญวนชื่อ องดีดก องช้าย ขึ้นมาใหม่อีก ๒๐ ลำ ออกยามุขสงครามไปลาดตระเวนพบญวนคน ๑ ได้พูดจากัน ญวนแจ้งความว่า อย่าให้เขมรไว้ใจญวน มันจะคิดเอาเขตต์แดนบ้านเมืองเขมรให้จงได้ ทุกวันนี้ มันกำลังจัดแจงยกมาทางแซกันดานทางหนึ่ง ทางโงนเซอเตียนทางหนึ่ง เที่ยวสกัดครอบครัวรักษาเขตต์แดนเมืองกะพงสวาย เมืองบาราย เมืองเชิงไพร เมืองกะพงเสียม ข้าพระพุทธเจ้าทราบข้อควาในหนังสือพระยาเดโช เจ้าเมืองกะพงสวาย ข้าพระพุทธเจ้ามิไว้ใจกับราชการ ด้วยพระยาราชนิกูลก็ถอยทับมาตั้งฟังราชการอยู่ด่านพนมศก ให้แต่พระยาเสนาราชกุเชน นายไพร่ ๒๐๐ คน อยู่รักษาเมืองสโทง พระวงศาประเทศ นายไพร่ ๑๐๐ คน อยู่รักษาเมืองชีแครง เกลือกญวนจะยกจู่โจมมาตั้งมั่นลงที่เมืองสโทง เมืองชีแครง กันเอาเขตต์แดนไปได้ ก็จะเสียราชการไป ข้าพระพุทธเจ้าได้มีหนังสือไปถึงพระยานุภาพไตรภพ เจ้าเมืองนครเสียมราบ ให้ชักเอานายทัพนายกองไพร่พลในกองทัพพระยาราชนิกูล กับคนเมืองนครเสียมราบ ตามแต่พระยานุภาพไตรภพจะเกณฑ์เอาไปให้พอกับราชการ รีบยกขึ้นไปให้ถึงเมืองสโทงโดยเร็ว อย่าให้ทันญวนมาตั้งกันเอาเขตต์แดนไปได้ ให้พระยานุภาพไตรภพกับพระองค์แก้วตั้งรักษาเขตเเดนบ้านเมืองครอบครัวอยู่ที่เมืองสโทงก่อน แล้วจะให้เจ้าพระยายมราชเป็นแม่ทัพใหญ่ยกไป