หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๕) - ๒๔๖๐ reorganised.pdf/266

๒๕๓

เมืองหลวงพระบาง เจ้าอังวะแต่งให้โปนานวคุมกองทัพลงมาตีเมืองหลวงพระบาง จับได้เจ้าสุริยวงษ์ บุตรเจ้าอินทโสมที่ ๗ กับไพร่ ๖๐๐ คน แล้วเลิกทัพกลับไปเมืองอังวะ เจ้าโชติกะครองเมืองหลวงพระบางได้ ๑๔ ปี เจ้าอังวะแตงให้เจ้าสุริยวงษ์เปนแม่ทัพคุมกองทัพพม่ากับไพร่ลาวเมืองหลวงพระบาง ๖๐๐ คนไปตีเมืองล่า เมืองแมน เจ้าสุริยวงษ์กับไพร่ลาว ๖๐๐ คนพากันหนีลงมาเมืองแถง ศักราช ๑๑๒๖ ปีวอก ฉศก จึงให้หนังสือลงมาถึงเมืองหลวงพระบางว่า จะขอเข้ามาช่วยทำนุบำรุงบ้านเมือง เจ้าโชติกะ เจ้าเมืองหลวงพระบาง ไม่ให้เข้ามา เจ้าสุริยวงษ์จึงเกณฑ์กองทัพตามหัวเมืองยกมาประมาณ ๓ ยามเสศ เข้าตีปล้นเอาเมืองหลวงพระบางได้ เจ้าโชติกะ เจ้าเมืองหลวงพระบาง ท้าวพระยา แลญาติพี่น้อง พากันหนีลงมาอยู่บ้านน้ำรุง นางศรีคำกอง พี่เจ้าสุริยวงษ์ ถามว่า ยกกองทัพมาทั้งนี้หมายจะฆ่าญาติพี่น้องหรือ เจ้าสุริยวงษ์ว่า คิดถึงญาติพี่น้อง หนีพม่าลงมา ก็ไม่ให้เข้าบ้านเมือง จึงได้เกณฑ์กองทัพตีเข้ามา จะได้เห็นหน้าญาติพี่น้อง นางศรีคำกองจึงให้นิมนต์พระสงฆ์ราชาคณะมาพร้อมกัน ให้เจ้าสุริยวงษ์สาบาลตัวว่า ไม่คิดทำร้ายแก่พี่น้อง แล้วจึงให้พระราชาคณะลงไปเชิญเจ้าเมืองหลวงพระบางกับญาติพี่น้องขึ้นมา เจ้าเมืองหลวงพระบางก็มอบบ้านเมืองให้เจ้าสุริยวงษ์ ผู้น้อง ครองเมืองหลวงพระบาง ศักราช ๑๑๓๓ ปีเถาะ ตรีศก ครั้งนั้น เมืองญวนกับเมืองหลวงพระบางต่างคนต่างมีบรรณาการไปมาหากันสืบมา เจ้าสุริยวงษ์ เจ้าเมืองหลวงพระบาง