หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๗
แผ่นดินหงบู๊ปีที่ ๕ หยิมจี๊อ (ตรงปีชวดจุลศักราช ๗๓๔) เสี้ยมหลอก๊กอ๋องให้ราชทูตพาหมี, ชนีเผือก, กับสิ่งของในพื้นประเทศมาถวาย
แผ่นดินหงบู๊ปีที่ ๖ กุ่ยทิ้ว (ตรงปีฉลูจุลศักราช ๗๓๕) ราชทูตเสี้ยมหลอฮกก๊กนำสิ่งของมาถวาย
ในปีนั้นนางเซียนเลียะซือลี่ง ซึ่งเปนพระพี่นางของเสี้ยมหลอฮกก๊กอ๋อง[1] ให้ราชทูตเชิญพระราชสาสนซึ่งจารึกอักษรในแผ่นทองคำ กับสิ่งของในพื้นประเทศมาถวายตงกง (พระมเหษี) ตงกงไม่รับ
นางเซียนเลียะซือลี่ง ให้ราชทูตนำสิ่งของกลับมาถวายอิก พระเจ้าไถ่โจ๊วฮองเต้ก็ไม่ทรงรับ เปนแต่โปรดให้เลี้ยงโต๊ะราชทูต
ครั้งนั้นเสี้ยมหลอฮกก๊กอ๋องไม่ปรีชาสามารถ ชาวประเทศก็เชิญเซียนเลียะเป๊าปี๊เอ๎งียสือลี่ตอล่อหลก[2] ลุงของเสี้ยมหลอฮกก๊กอ๋องขึ้นครองราชสมบัติ แล้วจัดให้ราชทูตมาทูลข้อความเรื่องนี้ กับ
- ↑ ที่เรียกว่า “นางเซียนเลียะซือลิ่ง” เซียนเลียะนั้นตรงกับสมเด็จเปนแน่ แต่ซื่อลิ่งเหลือที่จะเดา ที่ว่าเปนพระพี่นางนั้นก็ตรงกัน แต่พระราชพงษาวดารว่าเปนน้องนาง คือ พระราชมารดาของสมเด็จพระราเมศวร
- ↑ ตรงนี้เรื่องก็ตรงกับพระราชพงษาวดาร ที่จีนเรียกว่า “เซียนเลียะเป๋าบี๊เอ๎งียสือ ลี่ตอล่อหลก” นี้ ถ้าจะเดาตามเสียงที่เห็นใกล้ก็คือ สมเด็จเจ้าพระยาสุรินทรารักษ์ แต่หมายความว่าสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๑ นั้นเปนแน่ ตรงนี้ว่าเปนพระเจ้าลุงตรงตามพระราชพงษาวดาร
๓
