ช้าง ให้ยิงปืนนกสับลงไปต้องหม้อดินเป็นเพลิงลุกขึ้น พระยากัมพูชาหนีรอด จับได้อุปราชลูกพระยากัมพูชา ให้พระยาชัยณรงค์อยู่รั้งเมืองกัมพูชา ไว้คน ๕๐๐๐ พระเจ้าอยู่หัวเสด็จคืนพระนครศรีอยุธยา
ครั้นอยู่มาญวนยกมารบ ถ้ามาน้อย ชาวกัมพูชาเป็นใจรบ ถ้ามามาก เรรวนไป พระยาชัยณรงค์บอกหนังสือมากราบทูล สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้มีหนังสือตอบไป ให้กวาดครัวอพยพยกมาถึงพระนคร แล้วให้ทำพิธีประเวศพระนคร แล้วปูนบำเหน็จนายทัพนายกอง
ศักราช ๗๔๙ ปีเถาะนพศก[1] (พ.ศ. ๑๙๓๐) สถาปนาวัดภูเขาทอง เพลาเย็นเสด็จไปพระที่นั่งมังคลาภิเศก ท้าวมลซึ่งตายแต่ก่อนมานั่งขวางทางเสด็จอยู่แล้วหายไป สมเด็จพระราเมศวรบรมบรพิตรก็เสด็จสวรรคต อยู่ในราชสมบัติ ๖ ปี
จึงพระราชกุมารท่านได้เสวยราชสมบัติ ๑๔ ปี
ศักราช ๗๖๓ ปีมะเส็งตรีศก[2] (พ.ศ. ๑๙๔๔) สมเด็จพระยารามเจ้ามีความพิโรธแก่เจ้ามหาเสนาบดี และท่านให้กุมเอาตัว เจ้ามหาเสนาบดีหนีรอด ข้ามไปอยู่ฟากปทาคูจาม จึงให้ไปเชิญสมเด็จพระอินทราชาณเมืองสุพรรณบุรีเสด็จเข้ามาถึง จึงเจ้ามหาเสนาบดียกเข้าปล้นเอาเมืองพระนครศรีอยุธยาได้
