หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
คำให้การ เรื่อง เมืองเซลำเภา
วัน ๔ ๑๓ฯ ๑๒ ค่ำ ปีจอ อัฏฐศก ศักราช ๑๒๔๗ มี
พระยาโพษาราช | ๑ | นี้ เมืองนครจำปาศักดิ์ | ๓ | รวม ๙ คนนี้ | ||||
พระยาเมืองปาก | ๑ | |||||||
พระยาไชยอำมาตย์ | ๑ | |||||||
พระยาภักดีศรีสิทธิสงคราม | เจ้าเมือง | ๑ | นี้ เมืองธราบริวัฒ | ๖ | ||||
หลวงรักษ์ | ๑ | |||||||
หลวงพล | ๑ | |||||||
หลวงกำแหง | ๑ | |||||||
ขุนชำนานอักษร | ๑ | |||||||
ขุนราชโยธา | ๑ |
นั่งพร้อมกันณศาลากลางเมืองธราบริวัฒ ได้ถามหลวงเทียม อายุ ๖๒ ปี นายอ้วน อายุ ๗๐ ปี นายแก้ว อายุ ๖๖ ปี ให้การต้องคำกันว่า เดิมเขตต์แดนเมืองนครจำปาศักดิ์ยังตั้งอยู่คลองฉลองแต่เซลำเภายังไม่ได้เป็นเมือง มีแต่เขมรป่าดงครอบครัวอยู่ในเขมรแขวงเมืองนครจำปาศักดิ์ อยู่มาหลายปี พระยาเดโชเม่ง เจ้าเมืองกะปงสวาย กับองค์จัน เจ้าเมืองอุดงมีไชย มีความอริวิวาทกันสิ่งหนึ่ง พระยาเดโชจึงพานักปัง ผู้น้อย สนองอี่ ผู้บุตร นำอพยพครอบครัวเข้ามาพึ่งโพธิสมภารอยู่ในพระราชอาณาเขตต์ครั้งแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พระยาเดโชเม่งมาตั้งอยู่บ้านลงปลา นักปัง |