หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๒) - ๒๔๘๑.pdf/288

๒๘๖

วิวาทด่าตี

---

ที่แดนที่บ้านที่เรือนท่าน เจ้าบ้านบาทเจบ ให้ไหมทวีคูน

พวกไปด้วยมิได้ลงมือ ให้ไหมกึ่งต้นเหดุจงทุกคน ถ้า

เจ้าบ้านตีผู้รุกนั้นบาทเจบไซ้ ให้ยกบาทเจบผู้รุกนั้นเสีย ถ้า

เจ้าบ้านตีฟันแทงผู้รุกถึงตาย จเอาโทษเจ้าบ้านเจ้าเรือนนั้น

มิได้ เพราะมันสำหาวธรนงศักดิรุกที่รุกแดนท่าน ๆ ว่าตาย

เสียอย่าให้คนทังปวงดูเยี่ยงหย่างกัน

41

d

 ๔๑ มาตราหนึ่ง วิวาทด่าตีกันแลมันคุมพักพวกก็ดี

ผู้เดียวก็ดี รุกไปถึงที่แดนบ้านเรือนท่าน จด่าจตีฟันแทงท่าน

แลไปยังมิได้ด่าตีฟันแทงท่าน ๆ ว่าให้ไหมมันลาหนึ่งเปนพิไนย

หลวง

d

 อนึ่งวิวาทด่าตีกันแล้วต่างคนต่างมาเรือน ยังผูกใจ

โกรธคุมนุมโทษไว้วัน

๑ ๒ ๓

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$

วันเดือนหนึ่ง จึ่งคุมพักพวกพี่น้อง

ไป	ตี ด่า	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$	ท่านเล่า ให้พิเคราะดูโทษ ให้ไหมทวีคูนตรีคูน
42

 ๔๒ มาตราหนึ่ง ญาติพี่น้องลูกหลานเผ่าพันธุ อัน

เขาเปนงานเดียวกัน แลต่างคนต่างไปอยู่ต่าง

ที่ แดน

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$

ต่าง

บ้าน เรือน

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$

รั้วคั่นกัน แลมีผู้ใดตีด่าฟันแทงมัน ๆ แล่นหนีเข้าไป

ผึ้งบ้านอื่นนั้น แลมันด่าผู้ตีนั้นตามเข้าไปด่าตีฟันแทงถึง

ม.ธ.ก.