หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๓) - ๒๔๘๑.pdf/74

๖๓

กฎ ๓๖ ข้อ

---

11

๑๑อนึ่ง มีกฎให้ไว้แก่กระลาการผู้พิจารณาความ อย่า

ให้ลำเอียงเข้าด้วยฝ่ายโจทจำเลย^[1] แลอำยวนความไว้ให้ช้า

ให้พิจารณาให้แล้วแต่ใน ๓ เดือน ถ้าพญาณอยู่ไกลทาง ๑๕

วันเดือนหนึ่ง ให้กฎหมายตามใกล้แลไกล อย่าให้ล่วงพ้นอายุ

ความตามระยะทาง

ใกล้ ไกล

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$ นั้นได้

อนึ่ง โจทหาจำเลยแก้นั้น ให้ว่าแต่ตามจริง อย่าให้เอา

เท็ษมาหามาแก้ ถ้ามิทำตามพระราชกำหนดกฎหมาย จะเอา

ตัวเปนโทษ

กฎให้ไว้ณวัน ๓ ๑๑+ ๑๑ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๔๘ ปีขาล

อัถฐศก

12

๑๒อนึ่ง มีกฎให้ไว้แก่ขุนอาชาจักราชปลัดว่า ราษฎร

เปนกุลียุก มิใช่พี่ว่าพี่ มิใช่น้องว่าน้อง แลแอบอ้างว่าเปนญาติ

พี่น้อง เข้าหาความตางแก้ความตาง แต่งหนังสือร้องฟ้องให้

ราษฎรหาความแก่กัน แลคิดอ่านให้ถ้อยคำแก่ราษฎรนั้น

ให้พิจารณาสืบสาวเอาตัวให้ได้ จะเอาตัวเปนโทษส่งเข้าคุก

ส่งลงสำเภาส่งเปนหัวสิบช้าง ให้ขุนอาชาจักราชปลัดทำตาม

กฎให้ไว้ณวัน ๖ ๑+ ๖ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๔๙ ปีเถาะ นพศก

---

1. ก: ฝ่าย โจท
   จำเลย $\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$

ม.ธ.ก.