หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
| แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๖๖
กฎ ๓๖ ข้อ
- 17
| ๑๗อนึ่ง มีกฎให้ไว้แก่กระลาการทังปวง ถ้าราษฎรจะ |
| ร้องฟ้องหาความแก่กันด้วยเนื้อความสิ่งใด ๆ ถ้าแลลูกความ |
| เหนเนื้อความฃองตัวนั้นพิรุทจะแพ้แลยอมแก่กันก็ดี กระ |
| ลาการพิจารณาถึงชี้สำนวรขาดก็ดี ถึงใบสัจปรับมาแล้วก็ดี |
ถ้าจะหาอาช าแก่กระลาการ ให้กระลาการเก่าเรียกเอา
|
| สินไหมพิไนยก่อน จึ่งให้ส่ง ถ้าผู้ไปเบิกมิฟัง จเอาไปให้ได้ |
| ให้จับเอาตัวผู้ไปเบิกนั้นไปว่าแก่ลูกขุนณะสานหลวงให้บัง |
| คับบันชา |
| กฎให้ไว้ณวัน ๓ ๒+ ๑ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๗๑ ปีฉลู เอกศก |
- 18
| ๑๗อนึ่ง หลวงจ่าแสนญากอนรับพระบันทูลใส่เกล้าฯ |
| สั่งว่า ถ้ามีผู้ร้องฟ้องณโรงสานกรมใด ๆ ให้มีโฉนฎฎีกาหมาย |
| ให้มุนนายแลนายบ้านายอำเพอส่ง ๆ ได้แต่คน |
|
คน ยังมิ | ||
| ได้นายประกันยังมิได้ถาม ถ้าแลผู้ต้องอัถคดีนั้นไปทำฎีกา |
| ทูลเกล้าฯ ถวาย แลร้องฟ้องณะโรงสานกรมใด ๆ จะแก้เนื้อ |
| ความซึ่งเขาฟ้องไว้ยังมิได้แก้กันนั้น อย่าให้รับเอาหนังสือฟ้อง |
| ไว้พิจารณา ถ้าถวายฎีกาไซ้ ให้สับสามเสี่ยง แล้วให้คืนใบ |
| ฎีกาแลตัวให้แก่นาย ถ้าร้องฟ้องกรมใด ๆ ให้เอาว่าลูกขุน |
| ณสานหลวง ให้ปรับไหมเอาตัวเปนโทษตามพระอายการ |
| รับสั่งให้ไว้ณวัน ๓ ๒+ ๑ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๗๑ ปีฉลู เอกศก |
ม.ธ.ก.
