เมื่อพระโพธิสัตว์จะตอบ จึงกล่าวคาถาว่า
| ตาต นาวิกาหํ เอโก | อโรโค นิรุปทฺทโว | |
| นิภโย สุขิโต เจว | อตฺตํ ปาเลมิ ปุญฺญาย ฯ |
แปลว่า ข้าแต่นายสำเภา ข้าเจ้าอยู่คนเดียว ปราศจากโรคภัยอุปัทวะ เปนสุขสบาย เลี้ยงตนได้ด้วยบุญ
พระโพธิสัตว์กล่างดังนี้แล้ว จึงถามว่า ท่านทั้งหลายขายหมดแล้วหรือ นายสำเภาตอบว่า สินค้าที่บันทุกมาเราขายหมดแล้ว เดี๋ยวนี้จะกลับไปบ้านเมืองของเรา เจ้าจะไปกับข้าหรือจะไม่ไป พระโพธิสัตว์ตอบว่า ข้าเจ้าก็คิดถึงแม่ อยากจะกลับไป ท่านทั้งหลายจงกรุณาสั่งพวกพ่อค้าให้ขนทรัพย์สมบัติทั้งปวงลงเรือไป นายสำเภาถามว่า เจ้าได้ทรัพย์สมบัติเหล่านี้มาจากไหน ครั้นพระโพธิสัตว์ตอบว่า นางนาคขนมาให้ จึงสั่งพวกพ่อค้าทั้งปวงว่า ท่านทั้งหลายช่วยขนเงินทองแก้วแหวนทั้งปวงนี้แลพากุมารลงเร็วด้วย พ่อค้าทั้งหลายก็ทำตามคำนายสำเภาสั่ง พระโพธิสัตว์จึงบอกว่า ฟักแฟงแตงน้ำเต้าเหล่านี้ข้าปลูกไว้ ขอให้ท่านทั้งหลายเลือกเก็บเอาไปเถิด พวกพ่อค้าทั้งหลายก็พากันเก็บขนลงเรือ
ตมตฺถํ ปกาเสนฺโต สตฺถา เมื่อสมเด็จพระศาสดาจะทรงประกาศเนื้อความนั้น จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
| สุวณฺณสิรสาโรหํ | นาวายํ อุปคจฺฉามิ | |
| สทฺธึ วาณิชตฺถาย อคฺคมิ | วาลุกทีเป โอหิยิ ฯ |
