ละอายในสำนักพวกสาวใช้ มารดาจงกลับไปเสวยสมบัติปกครองชาวรัฐวาสีให้เป็นสุขสำราญเถิด ข้าพเจ้าจักไม่กลับไปกับมารดาจริงแล้ว ฯ พ่อลูกรักของแม่ ถ้าหากว่าพ่อไม่กลับไปกับแม่ไซร้ แม่ก็จักตายอยู่ที่นี้ พ่อจงมาเรียนเอาทิพมนต์ไป แม่จะให้ทิพมนต์แก่พ่อ จะได้เอาไว้เป็นที่พึ่งต่อไปภายหน้า
พระสุวรรณสังขกุมารสดับฟังมารดาบอกให้เรียนทิพมนต์ก็ดีใจ จึ่งให้ยักขเทวีบอกคัมภีร์มนต์ เรียนได้แล้วจึ่งถามว่า มนต์นี้มีประโยชน์อย่างไร ฯ ดูกรพ่อ มนต์นี้มีอิทธิวิธีวิเศษนัก ถ้าหากว่าพ่อต้องการปลาหรือเนื้อไซร้ พ่อจงร่ายมนต์เป่าไปอย่างนี้ว่า สัตวทั้งหลายเหล่าใด จะเป็นปลาก็ดี เนื้อก็ดี บรรดามีในน้ำและในป่า สัตวทั้งหลายเหล่านั้น ถ้าว่ามีกรรมได้ทำไว้แล้ว จงมาสู่สำนักเรา ถ้าว่าไม่ได้ทำกรรมไว้แล้ว และไม่ควรจะตาย จงพากันหนีไปเสียที่อื่น พระสุวรรณสังขกุมารเรียนมนต์ได้ ก็บอกลายักขเทวีผู้มารดาว่า ข้าแต่มารดา เชิญมารดากลับไปเมือง จงมีอายุเจริญยิ่งนาน ข้าพเจ้าจักพรากจากมารดาแล้ว แต่นี้ไปนาน ลูกแก้วจักไม่ได้กลับมาเห็นมารดาอีกต่อไป พระสุวรรณสังขกุมารลามารดาแล้วก็เหาะลอยไปในอากาศ
ยักขเทวีเห็นพระสุวรรณสังข์กำลังเหาะไป เกิดความโสกใหญ่จนถึงตายไปในที่นั้น ครั้นตายแล้วก็ได้ไปเกิดในวิมานณดาวดึงส์สถานเทวโลก ในที่นี้ มีคำถามว่า ยักขเทวีนั้นประพฤติลามกฆ่าสัตวกินจนตลอดชีวิต ตายแล้วได้ไปเกิดในเทวโลกเพราะเหตุไร พระอัฏฐกถาจารย์กล่าวแก้ว่า ยักขเทวีนั้นมีบุญได้ทำไว้ในปางก่อน และ
