นั้นให้ทราบ แล้วทูลลาออกจากนคร สัญจรไปตามมรรคา จนบรรลุถึงมัททราชธานี พระองค์เสด็จเข้าไปในนคร สืบถามชาวเมืองก็หาได้ความไม่ จึ่งดำเนินต่อไปถึงบ้านธนญชัยเศรษฐี
ธนญชัยเศรษฐีเห็นพระโพธิสัตวเจ้าผู้กอปด้วยสิริวิลาศ นึกประหลาดใจ จงถามว่า พ่อมานพรูปงาม พ่อมาแต่ไหน จึงได้มาถึงบ้านข้าพเจ้า จะต้องการอะไรหรือ ฯ ท่านมหาเศรษฐี ข้าพเจ้ามาหาท่าน ประสงค์จะพบพระนางจันทาเทวี มารดาข้าพเจ้า ท่านรู้จักตัวพระนางจันทาเทวีบ้างหรือไม่ ฯ ข้าพเจ้าไม่รู้จักพระนางจันทาเทวีเลย ธนญชัยเศรษฐีนึกแต่ในใจว่า มานพผู้นี้รูปร่างดี หาใช่คนเลวไม่ จักเป็นคนมีตระกูล จึ่งบอกกับแม่ครัวว่า ท่านจงจัดแจงหาโภชาหารมาให้มานพนี้บริโภค พวกแม่ครัวมีพระนางจันทาเทวีเป็นหัวหน้าพากันจัดแจงหาอาหาร เสร็จแล้วยกมาให้เศรษฐี ๆ จึ่งเชิญให้พระโพธิสัตวเสวยอาหาร พระโพธิสัตวเสวยอาหารมีโอชารสกลิ่นหอมฟุ้งเหมือนทิพาหาร พระองค์จึ่งสันนิฏฐานว่า พระมารดาของเราจักเป็นแม่ครัวอยู่ในเรือนเศรษฐีนี้แน่แล้ว ถามเศรษฐีนั้นว่า ใครเป็นผู้สำหรับจัดแจงอาหารให้ท่าน อาหารชะนิดนี้น่าจักเป็นของอันคนอิศรภาพบังคับให้ทำ อาหารอย่างนี้จึ่งมีโอชารสยิ่งนักหนา ฯ พ่อมานพรูปงาม หญิงผู้หนึ่งมาแต่อื่นได้อาศัยอยู่กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าให้เขาเป็นแม่ครัวจัดหาอาหารให้ ฯ ท่านมหาเศรษฐี ข้าพเจ้าอยากเห็นตัวแม่ครัวของท่าน ธนญชัยเศรษฐีให้หาตัวแม่ครัวผู้มารดาของพระโพธิสัตวนั้นมาให้พระโพธิสัตวทอดพระเนตร
