หน้า:ผีสางเทวดา (เสฐียรโกเศศ, 2495).pdf/5

คำนำ

คนเกิดมามีมรดกตกทอดติดตามตนมาอยู่ ๒ ประการ คือ มรดกจากธรรมชาติ และมรดกจากสังคม มรดกจากธรรมชาติ คือ กรรมพันธุ์และสิ่งแวดล้อม มีภูมิประเทศที่อยู่เป็นต้น มรดกจากสังคม คือ สิ่งซึ่งคนในส่วนสังคมได้สร้างและส่ำสมสืบต่อเอาไว้ให้ มีภาษา ศาสนา ศิลปวิทยา ขนบประเพณี เป็นต้น มรดกจากธรรมชาติไม่ใช่มีแต่ของคน สัตว์อื่น ๆ ก็มีเหมือนกัน แต่มรดกจากสังคมมีเฉพาะของคน สัตว์อื่นซึ่งไม่ใช่คนไม่มี เหตุนี้ คนจึงผิดกับสัตว์อื่นก็ตรงที่ได้รับมรดกตกทอดจากสังคม คนเกิดมาในสังคมใด ก็อยู่ในกองมรดกแห่งสังคมนั้น มรดกจากสังคมมี ๒ อย่าง คือ มรดกทางวัตถุ ได้แก่ พัสดุสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องมือ เครื่องนุ่มห่ม เป็นต้น และมรดกทางความคิดและจิตใจ ได้แก่ ศิลปวิทยา ศาสนา ประเพณี เป็นต้น มรดกทั้ง ๒ อย่างนี้ย่อมมีแตกต่างกันระหว่างชาติและระหว่างยุคสมัย แม้ในชาติเดียวกันก็ยังแตกต่างระหว่างท้องถิ่นกับท้องถิ่น มรดกทางสังคมมีเปลี่ยนแปลงเป็นความเจริญหรือเป็นความเสื่อมได้ ถ้าจะให้เจริญ ๑. ต้องมีทุนเดิมซึ่งส่ำสมและสืบต่อจากของเก่า ๒. ต้องมีต่อทุนให้มีแปลกมีใหม่มาเพิ่พมูน ๓. ต้องทำให้แพร่หลายงอกงาม และ ๔. ต้องปรับปรุงแก้ไขให้เหมาะกับเหตุการณ์และสถานที่ มรดกจากสังคมที่กล่าวนี้ ภาษาอังกฤษเรียกว่า culture เราใช้ว่า วัฒนธรรม คือ ธรรมซึ่งทำให้เจริญวัฒนา ชาติใดไม่มีกองมรดกตกทอดจากสังคมของตนซึ่งส่ำสมและสืบต่อเป็นทุนเดิมมานาน ชาตินั้น