หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).djvu/320

หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว
๒๕๗

ตรัศว่า จะเปนขบถฤๅ พระมหาอุปราชความกลัวพระราชบิดาเปนกำลัง ออกจากที่เฝ้า เสด็จมาพระราชวังบวรสถานมงคล เพลาค่ำ เสวยยาพิศม์สวรรคต สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระโทมนัศโศกาดูรภาพถึงพระราชโอรสเปนอันมาก แล้วให้แต่งการพระราชทานเพลิงพระศพตามอย่างพระมหาอุปราช สมเด็จพระบาทบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวตั้งพระไทยบำเพ็ญทานการกุศลเปนอเนกประการ.

ครั้นลุศักราช ๙๖๓ ปีฉลู ตรีนิศก ทรงพระประชวรหนัก เสด็จสวรรคต อยู่ในราชสมบัติได้ ๙ พระพรรษา.

แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๔ (เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคย์)

จึ่งท้าวพระยาเสนาบดีมนตรีมุขทั้งหลาย พร้อมทั้งพระสังฆราชคามวาสีอรัญวาสี ปฤกษากันเสร็จ อัญเชิญเสด็จสมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระศรีเสาวภาคย์ซึ่งเสียพระเนตรข้างหนึ่งขึ้นผ่านพิภพไอสูรย์สวรรยาธิปัติถวัลยราชประเพณีสืบไป สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้แต่งการถวายพระเพลิงพระศพสมเด็จพระราชบิดาโดยราชประเพณีพระมหากระษัตริย์เจ้าแต่ก่อน.

ลุศักราช ๙๖๔ ปีขาล จัตวาศก พระศรีศิลป์บวชอยู่วัดระฆัง รู้พระไตรปิฎกสันทัด ได้สมณถานันดรเปนพระพิมลธรรมอนันตปรีชา ชำนาญทั้งไตรเพทางคสาสตรราชสาสตร มีศิษย์โยมมาก ทั้งจมื่นศรีสรรักษ์ก็ถวายตัวเปนบุตรเลี้ยง ครั้งนั้น เชี่ยวชาญ คนทั้งหลายนับถือมาก จึ่งคิดกันกับจมื่นศรสรรักษ์แลศิษย์โยมเปนความลับซ่องสุมพรรคพวกได้มาก แล้วก็บริวัตรออก เพลาพลบค่ำ ก็พากันไปชุม

๑๗