หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว
(๒๐)
ให้สมเด็จพระเอกาทศรฐยกกองทัพออกไปปราบพระยาศรีไสยณรงค์ |
น่า
|
๑๙๒ | |
ได้เมืองตะนาวศรี จับตัวพระยาศรีไสยณรงค์ได้ |
”
|
๑๙๕ | |
เจ้าเมืองเมาะลำเลิงวิวาทกับเจ้าเมืองเมาะตมะ เจ้าเมืองเมาะลำเลิงสวามิภักดิ์ ขอกองทัพยกไปช่วยป้องกันเมือง |
”
|
๑๙๖ | |
แต่งกองทัพไปช่วยรักษาเมืองเมาะลำเลิง |
”
|
๑๙๖ | |
พระสุธรรมราชาราชบุตรนักพระสัฎฐาได้เปนพระยาลแวก |
”
|
๑๙๗ | |
พระยาลแวกสวามิภักดิ์ |
”
|
๑๙๗ | |
เตรียมกองทัพไปตีเมืองหงษาวดี |
”
|
๑๙๙ | |
กองทัพเจ้าพระยาจักรียกไปตั้งที่เมืองเมาะลำเลิง |
”
|
๒๐๐ | |
เมืองตองอูแลหัวเมืองมอญอิกหลายเมืองสวามิภักดิ์ |
”
|
๒๐๐ | |
พระมหาเถรเสียมเพรียมบอกอุบายให้พระยาตองอูคิดตั้งตัวเปนใหญ่ |
”
|
๒๐๑ | |
พระยาตองอูยุให้หัวเมืองมอญแตกกับไทย |
”
|
๒๐๕ | |
พวกมอญหลงอุบายพระยาตองอู จับไทยที่ออกไปเกี่ยวเข้า |
”
|
๒๐๕ | |
เจ้าพระยาจักรีจะเร่งเอาผู้ร้ายมอญกับเจ้าเมืองเมาะลำเลิง เจ้าเมืองเมาะลำเลิงเอาใจออกหาก อพยหนี |
”
|
๒๐๖ | |
มอญที่สวามิภักดิ์เกิดเปนขบถ |
”
|
๒๐๗ | |
เสด็จยกทัพหลวงไปเมืองเมาะตมะ |
”
|
๒๐๘ | |
พระยาตองอูยกไปรักษาเมืองหงษาวดี |
”
|
๒๑๒ | |
