เก้าค่ำ ปีขาน จัตวาศก จุลศักราช ๑๑๔๔ ปี มุขมนตรีแลประชาราษฎรเปนอันมากพร้อมกันกราบทูลอัญเชิญพระองค์ให้เสด็จดำรงศิริราชสมบัติ ทำการพระราชพิธีปราบดาภิเศกเมื่อณวันพฤหัศบดี เดือนแปด ขึ้นสี่ค่ำ ปีขาน จัตวาศก จุลศักราช ๑๑๔๔ ปีนั้นพระชนมายุได้ ๔๗ พรรษา.
ตั้งแต่เสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติ ก็ทรงพระอุสาหะครอบครองแผ่นดินโดยขัติยานุวัตร ต่อสู้ข้าศึกซึ่งบังอาจมาย่ำยีให้ปราไชยพ่ายแพ้ไปทุกครั้ง ทั้งปราบปรามศัตรูหมู่ร้ายทั้งภายในแลภายนอกราบคาบ แผ่พระราชอาณาจักรกว้างขวางยิ่งกว่าแผ่นดินใด ๆ ในครั้งกรุงเก่าแต่ก่อนมา ทรงทำนุบำรุงพระพุทธสาสนาแลประชาชนทั่วพระราชอาณาจักรเปนอเนกประการ ดังข้อความพิศดารที่ได้กล่าวมาในพระราชพงษาวดารนี้.
๑เจ้าพระยารัตนาพิพิธ (สน) ข้าหลวงเดิม ได้เปนที่พระอักขระสุนทร เสมียนตรากรมมหาดไทยครั้งกรุงธนบุรี ได้ตามเสด็จการสงครามมีความชอบหลายครั้ง แลได้รับราชการต่างพระเนตรพระกรรณมา มิได้มีความผิด โปรดให้เปนที่สมุหนายกเมื่อปราบดาภิเศก อสัญญกรรมในรัชกาลที่ ๑.
๑เจ้าพระยามหาเสนา (ปลี) บุตรพระยากระลาโหมคลองแกลบกรุงเก่า ได้เปนพระยาเพ็ชร์บูรณ์ครั้งกรุงธนบุรี ได้ตามเสด็จการ
