นอกจาก ๓ คนนั้น กับอ้ายจันอุปราชอิกคน ๑ ถูกฆ่าฟันในเวลานั้นหรือถูกรับอาญาอย่างหนึ่งอย่างใดในเวลาต่อมาในเรื่องท้าวศรีสุดาจันทร์
หนังสือพระราชพงษาวดาร ฉบับพิมพ์ ๒ เล่ม กับฉบับพระราชหัดถเลขา นี้ ยุติต้องกันว่า สมเด็จพระมหาจักรพรรดิครองราชสมบัติ ๒ คราว คือ คราวแรก ขึ้นเสวยราชสมบัติเมื่อปีฉลู จุลศักราช ๘๙๑ พ.ศ. ๒๐๗๒ ครองราชสมบัติอยู่ ๒๓ ปี เสด็จออกจากราชสมบัติเสียคราว ๑ เมื่อปีชวด จุลศักราช ๙๑๔ พ.ศ. ๒๐๙๕ อยู่นอกราชสมบัติ ๒ ปี กลับขึ้นครองราชสมบัติเมื่อปีขาล จุลศักราช ๙๑๖ พ.ศ. ๒๐๙๗ อยู่ได้ปี ๑ ก็สวรรคตเมื่อปีเถาะ จุลศักราช ๙๑๗ พ.ศ. ๒๐๙๗
ส่วนสมเด็จพระมหินทราธิราชนั้น ก็ว่า ได้ครองราชสมบัติ ๒ คราว คือ คราวแรกว่า ขึ้นเสวยราชย์เมื่อปีชวด จุลศักราช ๙๑๔ พ.ศ. ๒๐๙๕ ครองราชสมบัติอยู่ ๒ ปี ถวายราชสมบัติคืนแก่สมเด็จพระมหาจักรพรรดิเมื่อปีขาล จุลศักราช ๙๑๖ พ.ศ. ๒๐๙๗ ครั้นสมเด็จพระมหาจักรพรรดิสวรรคต สมเด็จพระมหินทราธิราชขึ้นครองราชสมบัติครั้งที่ ๒ อยู่ปี ๑ ก็เสียพระนครแก่พระเจ้าหงษาวดี (บุเรงนอง) เมื่อปีมโรง จุลศักราช ๙๑๘ พ.ศ. ๒๐๙๙
