หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
25
| ลืมแสดงไปน่อยล้า | เลยเหมาะ มาแล | |
| อันศัพท์ความจนฉะเพาะ | เท่านั้น | |
| คือทุกข์ที่เกิดเพราะ | มีไม่ พอแฮ | |
| แปลรวม "จน" ทุกชั้น | เช่นเข้าใจกัน | |
| เลขาธิการ | ||
วชิรญาณ เล่ม 3 จ.ศ. 1249 หน้า 202.
ว่าด้วยเสื้อขาด
| โดยเราเป็นแต่ม้า | งมงาย โง่แฮ | |
| ย่อมกอบสุจริตหมาย | ชีพเลี้ยง | |
| สินทรัพย์ไม่มีหลาย | พอเผื่อ | |
| ที่จะเลี้ยงเพื่อนเพี้ยง | เพื่อนบ้านอันจน | |
| คนแคลนมีพละทั้ง | สุขเป็น ทรัพย์แฮ | |
| สงวนสัตย์ทนเข็ญเข็น | อาตมเกื้อ | |
| ใครใคร่ประพฤติเห็น | เสมอกล่าว นี้นา | |
| แสนขัดจนสวมเสื้อ | ขาดข้าคงชม |
