หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
47
ประสาแต่อยู่ใกล้ | ทั้งรู้ใช่ว่าหนักหนา | |
เลือดเนื้อผิเจือยา | ให้หายได้จะชิงถวาย | |
ทุกหน้าทุกตาดู | บพบผู้จะพึงสบาย | |
ปรับทุกข์ทุรนราย | กันมิเว้นทิวาวัน | |
ดุจเหล่าพละนา | วะเหล่ว้ากะปิตัน | |
นายท้ายฉงนงัน | ทิศทางก็คลางแคลง | |
นายกลประจำจักร์ | จะใช้หนักก็หนึกแหนง | |
จะรอก็ระแวง | จะไม่ทันธุระการ | |
อึดอัดทุกหน้าที่ | ทุกข์ทวีทุกวันวาร | |
เหตุห่างบดียาน | อันเคยไว้น้ำใจชน | |
ถ้าจะว่าบรรดากิจ | ก็ไม่ผิดณนิยม | |
เรือแล่นทเลลม | จะเปรียบต่อก็พอกัน | |
ธรรมดามหาสมุทร | มีคราวหยุดพายุผัน | |
มีคราวสลาตัน | ตั้งระลอกกระฉอกฉาน | |
ผิวพอกำลังเรือ | ก็แล่นรอดไม่ร้าวราน | |
หากกรรมจะบันดาล | ก็คงล่มทุกลำไป |