มากำไว้น่อยหนึ่งแล้วจึงเสวย สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีจึงหยิบบ้วนพระโอฐส่งให้ สมเด็จพระมหินทราธิราชก็มิได้บ้วนลง สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีจึงตรัศว่า ซึ่งเรายกมากระทำการสงครามทั้งนี้ เปนประเพณีกระษัตริย์ขัติยราช จะเอาไชยไว้เกียรติยศ แผ่ขอบขัณฑเสมาอาณาจักรให้กว้างขวางในทิศานุทิศทั้งปวง เจ้าอย่าโทมนัสน้อยใจเลย จะเชิญขึ้นไปอยู่กรุงหงษาวดีด้วยกัน แล้วสมเด็จพระเจ้าหงษาวดีจึงตรัศแก่พระมหาธรรมราชาให้นำสมเด็จพระมหินทราธิราชเจ้าไปทำนุบำรุงไว้ พระเจ้าหงษาวดีก็ให้เทเอาครัวอพยพชาวพระนครแลรูปภาพทั้งปวงในน่าพระบัญชรชั้นสิงห์นั้นส่งไปเมืองหงษาวดี แล้วทรงพระราชดำริห์การซึ่งจะราชาภิเศกสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราชเจ้าให้ครองกรุงพระนครศรีอยุทธยา จึงไว้พระยานครศรีธรรมราช พระศรีอรรคราช ขุนเกษตราธิบดี ขุนรักษมณเฑียร หมื่นนรินทรเสนี แลขุนหมื่นทั้งปวงร้อยหนึ่ง แลไพร่พลชายหญิงอพยพหมื่นหนึ่ง ให้อยู่สำหรับกรุงศรีอยุทธยา.
๏ ลุศักราช ๙๑๘ ปีมโรง อัฐศก วัน ๖ ๖ฯ ๑ ค่ำ พระเจ้าหงษาวดีให้แต่งการราชพิธีปราบดาภิเศกสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราชเจ้าเสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติผ่านพิภพกรุงเทพพระนครศรีอยุทธยา ทรงพระนาม สมเด็จพระสรรเพชญ์วงษกุระสุริโยดมบรมมหาธรรมราชาธิราชราเมศปวเรศธรรมิกราชเดโชไชยพรหมเทพาดิเทพนฤบดินทรภูมินทรเทพสมมุติราชบรมบพิตร เจ้ากรุงพระนครศรีอยุทธยามหาดิลกภพ
